Je hebt NU rust nodig, want je valt (bijna) om.

Je bent weer es te lang doorgegaan en je weet het. Teveel hooi op de bekende vork. Dit moest af, dat moest af en natuurlijk lukt dat. Je gaat gewoon ‘s avonds laat nog een paar uur door en je staat ‘s ochtends een paar uur eerder op. Je knalt door om je to do lijst af te werken en dat grote project af te maken. En natuurlijk lukt dat. Het lukt altijd. O ja en voor die cursus morgen maak je ook nog even van alles in orde. Je ligt veel te laat in bed en de wekker gaat al weer veel te vroeg. Je rijdt 150 km naar je cursus, je bent volledig aanwezig, slurpt alle info op en hebt tussendoor uitgebreid aandacht voor je medecursisten. Je zorgt en zorgt en zorgt voor iedereen zoals je dat altijd al gewend bent om te doen. Zoals je natuur is. Toch……?

OP

En dan ineens……. is het op. OP. Je kan niet meer. Je lijft protesteert langs alle kanten. Je voelt je ongelofelijk moe. Je nek, schouders en rug doen pijn en o wat ben je moe. Door heel je lijf. Je sleept je uit bed in plaats van eruit te springen. Alle klussen op je to do lijst……. je had zoveel plannen……… de dag ligt voor je……. je zou zoveel kunnen doen……. je wou zoveel doen…… en het gaat niet. Het gaat gewoon echt niet. Er is geen focus, geen flow, je voelt alleen dat lijf dat smeekt om rust. Er komt niets uit je handen, helemaal niets, totaal niets. Zelfs simpele klusjes zoals je huis een beetje opruimen of de afwas wegwerken krijg je niet voor elkaar. Je zou je bureau kunnen ordenen zodat je een beetje rust op je werkplek creëert. Je schuift wat papieren van links naar rechts, kijk nog eens op je to do lijst en zachtjesaan dringt het besef tot je door: dit is de prijs die je betaalt voor het altijd maar doorgaan doorgaan doorgaan doorgaan van de afgelopen tijd.

ANDERS

Je slaakt een diepe zucht en weet dat het echt anders moet. De prijs voor dat alsmaar doorgaan en knallen is te hoog, veel te hoog. Dat kan je wel eens een keertje doen, maar niet keer op keer op keer op keer. NU is er rust nodig. Een andere keus heb je overigens op dit moment niet.
Je kruipt terug in je bed en gaat op je rug liggen, armen en benen gespreid, handen open. Je hebt op yoga geleerd om zo de ontspanning in te gaan en hoopt dat dat nu ook werkt. Je haalt een paar keer diep adem en checkt of er nog spanning in je lijf zit, of je onbewust nog spieren aanspant in je handen, je gezicht, je tenen enz. Je voelt hoe je lichaam zich ontspant, hoe er een zekere rust over je heen komt. Bye, bye gedachten, ze mogen komen, ze mogen ook weer gaan. Je hoeft er niet in te blijven hangen, aan te blijven haken. Jij hebt de regie, niet jouw gedachten. Zo blijf je een poos liggen en dan neem je de tijd voor een goed ontbijt. Je geeft je over aan het feit dat je lijf nu rust nodig heeft. Je maakt een wandeling, je voelt de zachte zonnestralen op je gezicht. Terug thuis drink je heel bewust en aandachtig je kop thee en je geeft je over aan het rustige ritme dat deze dag voorschrijft.
Voordat je gaat slapen benoem je waar je dankbaar voor bent, als laatste ga je weer op je rug liggen en check je je lijf weer op spanning. Voordat je het weet ben je naar dromenland vertrokken.

STOP

Stop met constant je grenzen op te zoeken, er overheen te gaan. De prijs is te hoog. Las je rustmomenten in, al was het maar elke ochtend en elke middag een kwartiertje. Neem een goeie lunchpauze, maak dan een wandeling zodat je jezelf weer van verse zuurstof voorziet. Sta elk uur op van je stoel en maak wat bewegingen. Zorg bijvoorbeeld dat je je drinken moet gaan halen in plaats van dat het op de pak naast je staat. Drink rustig je kop thee en geniet er bewust van. Neem de tijd om te koken en gezond te eten. Sluit de dag af met een wandeling. Je lijf zal je met dit alles ontzettend dankbaar zijn. Je mind trouwens ook.
Allemaal inkoppers? Dat zou zomaar kunnen, maar doe jij het ook? Pas jij dat wat je “allemaal wel weet” ook toe?

Alsmaar knallen en doorgaan, het lijkt veel op te leveren. Je verzet bergen. In eerste instantie. De prijs is echter veel te hoog en word steeds hoger totdat je uiteindelijk met een burn out betaalt. Een betere verdeling van je energie zorgt voor veel meer evenwicht en niet steeds pieken, want dat is net als in de bergen: er volgt altijd weer een dal.

Vind jij het moeilijk om je gewoontes te veranderen?
Dat begrijp ik heel goed, want ik deed precies hetzelfde.

Hoe hanteer jij jouw uitersten?
Ik hoor het graag! Zo kunnen we van elkaar leren.
Laat je reactie achter in het veld hieronder.
Je krijgt altijd antwoord!

Hartelijke groet,

Marie-José

 

 

Wil je het roer omgooien?
Maak dan nu een afspraak voor een gratis kennismakingssessie.

MAAK NU EEN AFSPRAAK