Raar maar waar:
je brein is zo geconditioneerd dat het zich vooral het negatieve herinnert. Fouten maken, falen is daarom voor veel mensen wel ‘een dingetje’. Voor jou ook? Mag jij fouten maken van jezelf? Ik mocht vroeger nooit een steekje laten vallen. Vooral van mezelf niet. Letterlijk zelfs niet. Ik naaide al mijn kleding en die van mijn 3 dochters zelf. Als de naad ook maar een paar millimeter scheef zat haalde ik heel de boel uit en begon opnieuw.

10.000 x

‘Er bestaat geen falen, alleen feedback.’ Als je je verdiept in persoonlijke ontwikkeling heb je deze uitdrukking ongetwijfeld al gehoord. De grootste geniën maken de meeste fouten. Thomas Edison had 10.000 pogingen nodig voordat hij de gloeilamp had uitgevonden. Als je naar het negatieve kijkt zeg je: “de sukkel had het pas na 10.000 pogingen voor elkaar.” Wat zei hij zelf?: “Ik heb 9999 manieren ontdekt waarop de gloeilamp niet werkt.” Dat klinkt heel anders hè.

Groeimomenten

Hoe zou het zijn als jij jouw fouten en falen ook zo zou benaderen? Als groeimomenten. Als in ‘aha, ik heb uitgevonden hoe het niet werkt.’
Al dat piekeren en malen over wat er mis ging, over hoe je toch zo stom kon zijn kost energie. Niet een beetje, maar bákken. En het is verspilde energie, want je kan de klok niet meer terugdraaien. Gezegd is gezegd. Gedaan is gedaan. 

Stilstand

Jezelf steeds voor je kop slaan en in zelfverwijten blijven hangen is dé manier om je groei te belemmeren. Door erin te blijven hangen durf je je steeds minder uit te spreken, wordt het steeds moeilijker om een (nieuwe) stap te wagen. Zo blijf je hangen. En stilstand is het tegenovergestelde van groei.

Laat je gedachten eens over bovenstaande quotes gaan. Het relativeert een heleboel. En bedenk: echt iedereen faalt zo nu en dan. Zelfs als je besluit in je bed te blijven liggen, zodat je geen stap meer verkeerd zult zetten, kan dat fout uitpakken. Je zal maar door je bed zakken! Dan was het toch een foute keus 😉

Goed genoeg

Hoe is het nu met mij gesteld? Tig jaar levenservaring en heel wat opleidingen verder ben ik een stuk toleranter voor lichtelijk scheef lopende naden. Ik maak nog steeds fouten, maar ik kies er nu voor om de les eruit te halen in plaats mezelf voor mijn kop te blijven slaan. Ik ben stukken milder voor mezelf. Ik heb de lat nu wat minder hoog liggen. Vragen die daarbij helpen: hoe kan ik het volgende keer anders aanpakken? Wat heb ik over het hoofd gezien? Wie of wat kan mij helpen? Is goed niet gewoon goed genoeg?

Flapdrol van de Week

Wat ook enorm helpt: til er niet zo zwaar aan. Arjan Vergeer van 365dagensuccesvol had een briljant idee: De Flapdrol van de Week Verkiezing:

Elk gezinslid mag zich nomineren met iets wat die week bij hem of haar fout is gegaan. Dan wordt er gestemd wie de Flapdrol van de Week wint. De flapdrol met de beste mislukking mag kiezen wat er ’s avonds op het menu staat. Een briljante manier om kinderen te leren dat iedereen fouten maakt. Dat je ze maakt om van te leren, niet om iemand of, erger nog jezelf, erop af te rekenen.
Woon je alleen? Geen probleem, dan doe je het met een vriendin. Of met jezelf, dan win je lekker elke week 🤗

En als ik eerlijk ben: achteraf gezien denk ik dat die scheve naden van vroeger niet eens de Flapdrol van de Week waard geweest zouden zijn. En jouw ‘fouten’?