Stel je eens voor dat iedereen in jou leven is om jou verder te helpen. Dat ze jou allemaal iets komen brengen. Wat doet dat met je?

Wordt je daar heel bij van? En ga je dan in gedachten naar alle lieverds om je heen die er altijd voor je zijn? Of vraag je je af waar ik deze uitspraak in hemelsnaam vandaan haal? Dat je wel genoeg mensen weet op te noemen (in gedachten dan hè 😉) die jou totaal niet helpen. Waar je alleen maar last van hebt. Waarvan het lijkt of het grootste doel waarvoor ze op de wereld gekomen zijn is om  jou dwars zitten.

Het levert je altijd veel informatie over jezelf op om gelijk eens te checken wat zo’n inleidende zin bij je oproept. Ik heb ook tijden lang in de overtuiging geleefd dat bepaalde mensen het inderdaad niet voor mekaar leken te krijgen om ‘normaal’ tegen me te doen (mijn definitie van normaal natuurlijk 😉). Ondertussen is mijn kijk op de zaken ietwat veranderd.

Echte helpers?

Als je ervan uit gaat dat iedereen jou iets komt brengen, dat je van iedereen iets kunt leren, dat iedereen in jouw leven is om je verder te helpen, ziet het leven er heel anders uit. De ‘boodschap’ van mensen die we graag mogen pakken we (meestal) makkelijk aan. Ze steunen je als je voor uitdagingen staat, als je het moeilijk hebt, ze staan met raad en daad voor je klaar.

En toch… de mensen in je leven die je tegengas geven, juist daarin zitten enorm veel waardevolle lessen verstopt. Verstopt ja, want vaak zijn we zo geïrriteerd dat we dat echt niet kunnen zien.

Lekker blijven doen wat je altijd al deed

Als je enkel en alleen mensen om je heen hebt die met je meebuigen, die je altijd steunen, no matter what, word je niet echt uitgedaagd. Alles is ok. Alles is ja en amen, wat je ook doet. Dus kan je lekker blijven doen wat je altijd al deed. Lekker veilig. Lekker rustig. 

Geen Hokus pocus

Maar als je durft te kijken naar de mensen waaraan je je groen en geel ergert kán er een wereld voor je opengaan. Iedereen op je pad houdt je een spiegel voor, net zo goed als jij dat voor een ander doet. Dat is niks geen Hokus pocus, dat gebeurt gewoon. Totaal onbewust, dat dan weer wel.

Weerstand is leerstand

Die veilige spiegel is dus heerlijk. Maar hoe zit dat dan met die spiegel waar we helemaal niet in willen kijken? Mensen die we liefst naar de maan of een andere planeet wensen, zodat we ze maar niet meer tegen hoeven te komen. Tja, dat is de weg van de minste weerstand, maar juist in de weerstand zit je leerstand.

Daar heb je haar weer!

Een voorbeeld: stel je ergert je groen en geel aan die collega die er altijd zo fantastisch uitziet. Ze heeft altijd de juiste combi jurkjes – schoenen aan, haar broeken passen perfect, haar haar zit altijd goed en getsie wat heeft ze toch akelig veel zelfvertrouwen. Ze komt altijd goed uit haar woorden en ze komt er nog mee weg ook.

Oeiii, de hoogste tijd

Wat spiegelt zij jou (totaal onbewust)? Wat laat zij jou zien? Misschien weet je stiekem van binnen wel dat je wel wat meer aandacht aan jezelf mag besteden. Dat je best wel eens een keer iets voor jezelf mag kopen in plaats van altijd met iets voor je allerliefsten thuis te komen. Dat je eigenlijk ook wel zoveel zelfvertrouwen wilt en diep in jezelf weet dat het hoog tijd wordt om daarmee aan de slag te gaan.

Voilà

Dat is het enige wat zij jou laat zien. Totaal onbewust. Ze helpt jou dus om te kijken naar jezelf. Om aan te kijken waar je al zolang van wegkijkt. Wat je al zolang hebt uitgesteld. 

Schaamteloos

Of je ergert je mateloos aan die vriendin die vertelt dat ze zich voor de zoveelste cursus heeft ingeschreven. De zoveelste in jouw ogen welteverstaan. In haar ogen kunnen er niet genoeg opleidingen, workshops en trainingen op haar pad komen. Jij schreeuwt in stilte “heb je nu nog niet genoeg geleerd! Heb je nu nog niet genoeg geld aan jezelf uitgegeven!” Maar je waagt het niet om dat hardop te zeggen. Want ergens diep van binnen zou je dat ook wel willen. Zou je ook het lef willen hebben om jezelf vooruit te helpen. Het lef willen om het roer om te gooien, om schaamteloos in jezelf te investeren, zonder de ander uit het oog te verliezen natuurlijk. 

Het experiment

Probeer het eens een poosje. Ga eens uit van de gedachte dat iedereen op jouw pad komt om jou een stukje verder te helpen. Ik weet zeker dat je wereld dan met heel andere ogen gaat bekijken.

Niet plat, dat dan weer niet

Mij heeft dit enorm veel gebracht. Het heeft de moeilijkste relaties een stuk eenvoudiger gemaakt. Ook omdat ik de keuze heb gemaakt om me niet meer persoonlijk aangevallen te voelen, maar steeds weer op zoek ga naar de lessen. Steeds weer op zoek naar wat komen ze mij brengen? Waar komen ze mij bij helpen? En dan blijk je met iedereen door één deur te kunnen. Zonder dat je de deur plat hoeft te lopen, want dát is weer heel wat anders 😉

Wat doet dit blog met je? Ga je het eens een tijdje proberen? Wil je dat hieronder met mij delen? 🍀