Mijn kleindochtertje dekt de tafel voor het avondeten. Zoals veel kindjes van 3 jaar vindt ze het heerlijk om mama te helpen. Ze pakt de borden uit de kast en een voor een brengt zij ze naar buiten. Het is volop zomer, dus heerlijk om op het terras te eten. Als ze het volgende bord in de keuken komt halen vraagt ze aan haar mama: “voor oma ook een bordje?”
 

Alles is mogelijk

Een doodgewone vraag, ware het niet dat we 1465 km van elkaar wonen. Zij in Italië, ik in Nederland. Op het moment dat ze haar vraag stelt ben in Middelburg en niet bij haar in Italië. In haar beleving maakt dat niets uit, oma kan elk moment komen aanlopen en aan tafel schuiven. Zo werkt dat in de geest van een 3-jarige, ze leeft (nog) in een wereld waar alles mogelijk is, waar iedereen waar je dol op bent er zomaar ineens weer is. 
 

Verloren

Ooit was ook jij dat kleine, onbevangen kindje. En helaas ben jij dat, wij allemaal, ergens onderweg in je leven verloren. Net zoals elke volwassene heb je geleerd dat je ‘geen onzin in je hoofd moet halen’, dat je ‘realistisch’ moet zijn. Je hebt geleerd oom in onmogelijkheden te denken, in moeilijkheden in plaats van in mogelijkheden.

Je leert al heel jong om je aan te passen. Om de figuurlijke, of soms letterlijke, klappen te ontlopen. Om weg te duiken. Om jezelf onzichtbaar te maken. Om je woorden in te slikken. Je ontwikkelt overlevingsstrategieën die aandacht en liefde genereren. Je ziet de moeilijkheden en die ga je uit de weg. Logisch. Die overlevingsstrategieën, dat gedrag, blijf je ook in volwassen leven volgen.Zo slim zijn je overlevingshersenen, die jou aansturen, wel. Dat is immers hun doel: jou beschermen, zorgen dat je overleefd, letterlijk of figuurlijk.

Je suf piekeren

En zo ben je op het punt in je leven beland dat je meer moeilijkheden dan mogelijkheden ziet. Je zoekt de antwoorden in je hoofd, je piekert je suf, maar komt niet tot een oplossing. Er zijn eindeloos veel situaties waarover je kan lopen piekeren: een relatie die niet lekker loopt, een huis dat maar niet verkocht raakt, gedoe op je werk…

Het piekeren en malen brengt je nooit de gewenste antwoorden en oplossingen. Het vraagt bewust zijn, bewuste aandacht, bewust jezelf observeren hoe je op de situatie reageert om er verandering in te kunnen brengen, om behulpzame patronen te ontwikkelen. Om de mogelijkheden weer te zien in plaats van de moeilijkheden.

Dit helpt zeker niet

Vragen die je zeker niet helpen: wat doe ik verkeerd? Wie is hier de schuldige? Wat is het doemscenario?’ Deze leiden alleen maar tot nog meer piekeren en nog meer nare onzekere gevoelens.

Wat dan wel?

Behulpzame vragen aan jezelf stellen helpt wel:

Is dit een probleem dat ik moet aanpakken, moet verdragen of met rust moet laten?

Ken ik iemand die dit probleem succesvol heeft aangepakt en kan hij of zij me raad geven?

Wat kan ik verder nog doen om tot een oplossing te komen?

Bovenstaande vragen halen je uit de emotie en sporen je brein aan om oplossingen te zoeken.

Wat is hier goed aan dat ik nu nog niet zie?

Dat is de vraag die overblijft als je alles hebt afgevinkt, alles hebt gedaan wat je kon doen.  Er zijn altijd twee kanten aan de medaille. Er is altijd zwart & wit, licht & donker en zo zit er aan elk gedoe ook iets goeds. Alleen zien we dat niet altijd direct. Je loopt bijvoorbeeld te flink te balen, te schelden, te huilen dat je je vliegtuig hebt gemist. Je had je zó op je vakantie verheugd, je was er zó aan toe en nu… De volgende dag hoor je dat het vliegtuig is neergestort.
Of: je hebt zwaar de pest in, voelt je boos, verdrietig, angstig, onzeker, machteloos omdat je huis maar niet verkocht raakt. Na een jaar vol financiële uitdagingen heb je een bloeiende praktijk aan huis en realiseer je je dat dat in een kleiner huis nooit had gekund. Dit huis is er gewoon perfect voor.

Het leven zit vele malen ingenieuzer in elkaar dan dan wij met z’n allen kunnen bedenken.

Een klein beetje vertrouwen hierin doet wonderen!

O, en het bordje voor oma van mijn kleindochtertje? In augustus mag ze dat op tafel zetten, dan kom ik weer. Of… misschien wel totaal onverwachts eerder. Alles is immers mogelijk 😉

Wat zag jij ooit als onoverkomelijk, piekerde jij je suf over en bleek uiteindelijk een prachtige mogelijkheid? Wil je dat hieronder met mij delen?

 

Hoogste tijd om af te rekenen met je gepieker?
Je bent meer dan welkom voor jouw gratis ‘Nu is het Mijn tijd sessie’ 
Dan leer ik jou hoe je dat doet..