Je snapt het eigenlijk niet van jezelf: je kent je eigen please gedrag, je weet waar het vandaan komt, je hebt je heilig voorgenomen om het niet meer te doen en toch kom je dit soort situaties tegen:
Ik laat het niet gebeuren
Je partner kondigt aan (weer) een extra avond met zijn vrienden te gaan sporten. Je baalt, want je wilde nu echt een keer tijd met hem samen. Je hebt totaal geen zin in alweer gehaast te moeten eten en je neemt inwendig het besluit: ‘Dat ga ik deze keer niet laten gebeuren. Ik kom voor mezelf op’.
Dus je zegt
Dus je zegt inderdaad: “Lieverd, zou dat ook op een andere avond kunnen? Ik heb echt behoefte aan even tijd voor ons samen en een rustig gesprek, in plaats van weer even snel iets naar binnen werken en ieder ons eigen ding te doen”.
Zo, goed gedaan!
Je voelt je knieën knikken terwijl je dit zegt, je hebt klamme handen, maar je hebt het wel gezegd! Je geeft jezelf inwendig een complimentje. Je hebt immers alles gedaan wat je in de trainingen, podcasts, boeken die je al hebt verslonden om van je please-gedrag af te komen hebt geleerd.
En dan is het antwoord
Maar… wat er nooit wordt vermeld is dat als jij je zegje gedaan hebt, zo’n man met alle liefde ook iets terug zegt! En die lieverd van jou, want echt je houdt van hem, je wilt niet voor niets een avondje quality time, zegt: “O, lieverd wat vervelend voor je. Maar ja, ik heb wel afgesproken dat ik er zou zijn. Tja, ze kunnen natuurlijk niet een partijtje tennis spelen zonder mij, want dan staan ze tegen niemand te slaan, dus ja ik kan nu niet meer afbellen”.
En daar sta je dan
En daar sta je dan… op dat moment schiet je gewoon weer terug in je oude gedrag en heb je allang: “Logisch, ja natuurlijk lieverd, ik begrijp het hoor” gezegd en zelfs al bedacht wat je in je eentje gaat eten. Het is allemaal alweer gebeurd voordat je het goed en wel doorhebt.
Je bent er nog niet
Als je dit soort situaties herkent dan weet ook je dat je er, ondanks al jouw inzicht in je please-gedrag, er gewoon nog niet bent. Je zit nog steeds met de pest in op de bank en troost je dan maar met een of andere serie of een goed boek (of op je telefoon scrollen) maar je hebt niet wat je zo nodig had. En dat ondanks de trainingen die je gedaan hebt, de fantastische coaching die je gehad hebt, al die bergen inzichten die je hebt. Het zou zomaar kunnen dat je dit herkent, want dit geldt voor de meeste van mijn cliënten.
Je kan jezelf iig troosten
Vrouwen die vroeger emotioneel verwaarloosd zijn, en dat heb je ook allang ontdekt over jezelf, die lopen tegen dit patroon aan. Zeker intelligente vrouwen zoals jij, die krijgen op een gegeven moment echt wel inzicht in dat patroon en ze weten zelfs hoe ze de eerste stap moeten zetten. Maar het patroon is niet weg, want de wortel waar het uit ontstaan is is niet weg. En dus zeg je dan toch weer ja, alleen in een later stadium. En dan kan je jezelf ermee troosten dat je toch voor jezelf opgekomen bent en dat je al stappen hebt gezet.
Ho stop
Ho stop! Hier wil ik echt even ingrijpen. En niet omdat ik jou kleiner wil maken dan je bent, maar juist omdat ik je groter zie dan wat je nu doet. Als je denkt dat je hiermee stappen hebt gezet in de goeie richting, hou je jezelf voor de gek, dan denk je namelijk dat die volgende stap dan wel de oplossing zal brengen. Dat je dan bij zijn antwoord “nee, daar ben ik het niet mee eens” moet zeggen. En dat is niet zo.
Ik wil het wel in je oren toeteren!
De volgende stap, en dat is de enige stap die echt werkt, is een stap naar binnen de diepte in. Nog verder de diepte in dan je al gegaan bent. Dat is wat ik elke dag met mijn cliënten doe. En daarom wil ik het ook zo graag in jouw oren toeteren: schakel nu iemand in, schakel mij in om niet hetzelfde trucje ook in de volgende fase te doen, maar om iets in jou essentieel te veranderen waardoor je niet meer de noodzaak voelt omdat please gedrag te vertonen.
Dát is waar het om draait
Dat is waar het om draait. Dat jij, ook al zegt je partner iets terug over vrienden en sporten, dat jij dan bij jezelf kunt blijven en niet meer met trillende knietjes en zwetende handen staat, maar dat je gewoon kunt zeggen: ”Dat kan zijn, maar het is niet wat ik wil. Wil je naar me luisteren?” En dan ontstaat er een ander gesprek, dat beloof ik je. En dan weet je, ongeacht de uitkomst van dat gesprek, of je nu ‘s avonds alleen op de bank zit of samen gezellig aan tafel zit, dat je echt bij jezelf bent gebleven.
Wil je nu eindelijk ECHT eens van je pleasegedrag af en dat er naar jouw gevoel wordt geluisterd in plaats van dat het zomaar weggewuifd wordt?
Neem jezelf dan eerst eens serieus in je eigen gevoel. Klik hier om een afspraak te maken
