“Hoe kan je een keuze maken zonder dat je een ander teleurstelt?” Een hele mooie vraag ik n.a.v. van mijn verjaardagsactie kreeg.

Wat zou dat fijn zijn hè. Jij maakt een keuze en iedereen is het daar volledig mee eens, niemand voelt zich gepasseerd of aangevallen of teleurgesteld. Tja… we hebben natuurlijk allemaal al ervaren dat dat niet precies is hoe het werkt. Integendeel, het lijkt wel alsof wat je ook besluit, je altijd wel íemand teleurstelt. 

Het maakt niet uit

En dat is precies zoals het is. Van een van mijn mentoren heb ik geleerd: welke keuze je ook maakt, je stelt altijd wel íemand teleur, al was het alleen al jezelf. Jou ja tegen een ander is vaak een nee tegen jezelf: jij teleurgesteld. Jou ja tegen jezelf, daarmee kan je een ander teleurstellen. 

Altijd teleurstelling

Mijn mentor vertelde over een prachtkans die hij kreeg om ergens te spreken, een uitgelezen kans voor een volle zaal. Het was wel precies op de zaterdag dat hij had beloofd om met zijn zoontje mee te gaan. Hij besloot toch de uitgelezen kans te grijpen en nee tegen zijn zoontje te zeggen. Het leek een wijs besluit. Totdat hij voor die volle zaal met de microfoon in zijn hand stond en voelde ‘ik moet hier helemaal niet zijn, ik heb mijn zoontje teleurgesteld, ik heb hem laten zitten. En ook mezelf. Wat voor vader ben ik eigenlijk?’ Eenmaal thuis, toen hij de boel nog eens overdacht,  realiseerde hij zich dat als hij thuis gebleven was hij die volle zaal mensen had teleurgesteld. Dus ja…  linksom of rechtsom, altijd teleurstelling. Alleen had hij zijn hart niet gevolgd en daarmee was hij ook nog eens teleurgesteld in zichzelf.

Wat is dan wijsheid? 

Luister naar je hart. Dat wat je hart je influistert, dát is het juiste besluit. Dat wéét je (innerlijk weten) binnen 5 seconden, dan kies je puur op je juiste gevoel. Daarna gaat je prefrontale cortex (je denken) er overheen en komt met allerlei ‘verstandige’ argumenten waarom je beter het een of het ander kunt doen.

Juist of goed

Je leest het goed: ik schrijf de juiste keuze, niet de goeie keuze. In haar podcast hoorde ik een collega, Madelon Rijkers in gesprek met Veronique Prins waar we allebei zo ontzettend veel van hebben geleerd, zeggen dat het onzin is dat iets ‘goed moet voelen’, dat dat de beste richtingaanwijzer zou zijn. Zij maakt verschil tussen ‘goed’ en ‘juist’.  Iets wat juist is voelt lang niet altijd goed. Maar het kan evengoed wel de beste keuze zijn. Doordenkertje… ik ben het wel met haar eens.

Met bibberende knieën

Sommige besluiten neem je met bibberende knieën en pijn in je buik en toch weet je dat het het juiste is om te doen. Dat heb ik ervaren met mijn eerste hond, Misja. Een prachtige kruising tussen een Golden Retriever en Rotweiler. Een enorme hond en zó ontzettend lief voor de kinderen. Hij was er eerst. Toen hij twee jaar bij ons was werd ons eerste dochtertje geboren. Vaak lag ze tegen hem aan te relaxen met haar knuffeltje in haar armen. Hij bleef net zo lang doodstil liggen totdat ze opstond en wat anders ging doen. 

Zonder twijfel: ja

Toen Misja 10 was kreeg hij longkanker. Hij werd steeds kortademiger. Sleepte zichzelf steeds meer voort, zijn vrolijke rennen over het strand en de weilanden was verleden tijd. De dierenarts kon niets meer voor hem doen én waarschuwde mij: elke dag dat je zijn leven voort laat duren doe je voor jezelf. Niet voor hem. Voor hem is elke dag een lijdensweg. Dus nam ik, na lang wikken en wegen, het moeilijkste besluit wat ik tot dan toe ooit had genomen: hem in laten slapen. Voelde dat goed? Absoluut niet! Was het het juiste om te doen? Ja, zonder enige twijfel ja.

En zo heb ik nog twee keer met mijn zieke, oude honden voor dezelfde keuze gestaan. Timmy 🤍mijn blonde super actieve labrador was 13; Floyd 🤍mijn Grieks geadopteerde straathondje ook. Het voelde nooit goed, ik voelde alleen maar intens intens intens veel verdriet. Maar voor mijn trouwe kameraden was het de juiste keuze.

Het voelt niet goed

Het gaat een beetje twee kanten op dit blog merk ik nu ik dit schrijf. Het gaat over teleurstellen en de juiste keuze maken. Maar misschien zijn het toch geen twee kanten. Als je de juiste keuze maakt, voelt het uiteindelijk goed. Hoe zwaar die keuze je ook valt. Ook al voelt die keuze in eerste instantie helemaal niet goed. Ook al stel je iemand teleur. Als je nooit voor jezelf kiest en je besluit daar nu eindelijk eens mee te beginnen, denk je dan dat dat gelijk goed voelt? H e l e m a a l niet!  Terwijl je diep in jezelf wel degelijk weet dat je de juiste keuze maakt. Het voorbeeld van mijn honden lijkt er misschien een van ‘ja die keuze is wel duidelijk’, maar weet je dat is uiteindelijk elke keuze.

Is dat vriendschap?

Als jij te moe bent om met je vriendin mee te gaan, maar je wilt haar niet teleurstellen en je zegt toch ja, hoe gezellig gezelschap denk je dan dat je bent? ‘Ja maar dan zet ik mezelf er wel overheen, dan is het uiteindelijk toch wel gezellig’ hoor ik je denken. Prima. Dat kan. En hoe brak ben je dan de volgende ochtend, terwijl het stemmetje in hoofd klinkt ‘eigenlijk…. had ik gewoon nee moeten zeggen en op tijd naar bed moeten gaan’. Je hebt jezelf dus teleurgesteld. En uiteindelijk ook je vriendin omdat je niet eerlijk bent geweest. Is dat vriendschap?

Zo dan

De juiste keuze was in dit geval waarschijnlijk toch geweest nee zeggen en op tijd naar bed gaan. Had dat direct goed gevoeld? Nee want dat bent je niet gewend. Had dat uiteindelijk goed gevoeld? Ja. Want je kunt uitrusten en je vriendin waardeert je eerlijkheid. Én daarmee schep je voor haar ook ruimte om eerlijk te kunnen zijn. ‘Ik ga dolgraag met je mee, echt, én nu voel ik me op en heb ik gewoon slaap nodig. Wanneer zullen we dan afspreken?’ is ook een antwoord, je zou het eens kunnen proberen 😉

Een keuze maken zonder dat je iemand teleurstelt is vrijwel onmogelijk. Je kan het nooit voor iedereen precies pas en goed doen. Wat je wel kunt doen is voor de juiste keuze gaan. En dat, dat is uiteindelijk voor iedereen goed.

Je bent het afgeleerd

Kiezen op je gevoel, op je gevoel vertrouwen, als kind deed je dat gewoon. In de loop van ons leven zijn we het verleerd. Vanaf het moment dat we naar school gaan (of nog eerder zelfs) wordt ons ingeprent dat we ‘verstandige’ keuzes moeten maken. ‘Denk er nog maar eens goed over na’. ‘Wat denk je?’ Dat zijn de vragen die werden gesteld. Kan jij je herinneren dat je ooit werd gevraagd: ‘wat voel je?’ En laat dat nu nèt de sleutel zijn 🍀

Je kan het weer aanleren

Het goeie nieuws is; je kan op je gevoel vertrouwen weer gewoon terug aanleren. Dat is echt niet zo moeilijk. Stuur maar een berichtje als je een ja voelt, dan gaan we samen aan de slag! mariejose@jouwinnerlijkekracht.nu