Zijn hoofdje ligt in het holletje van mijn linkerarm, in zijn kleine handje houdt hij (3) zijn nieuwe autootje stevig vast. Zijn zusje (6) ligt in het holletje van mijn rechterarm, in haar armen houdt ze knuffeltje Muis dicht tegen zich aan. Samen luisteren ze ademloos naar het verhaal van Vlekje, het verhaal dat ze al ontelbare keren hebben gehoord en wat toch altijd weer mooi en spannend blijft. Buiten is het guur en koud. De regen klettert tegen de ramen, wat hebben wij het dan toch goed hier binnen in ons warme bed.
Korter, kouder, natter
Een week geleden alweer was het herfstequinox, de dag was precies even lang als de nacht. Vanaf dan worden de dagen voorlopig alleen maar korter en korter en wint het donker het van het licht. Het is de tijd van oogsten en naar binnen keren. Letterlijk en figuurlijk. Letterlijk: de laatste oogsten worden van het land gehaald, de kastanjes rollen rijkelijk uit de bomen. Figuurlijk: kijk eens wat jouw oogst is. Wat heb jij in je leven, bewust of onbewust, gezaaid en waar pluk jij nu de vruchten van?
Het is wel een dingetje
Voor veel mensen is deze tijd van het jaar ‘wel een dingetje’. In de zomer voelt alles luchtiger, lijkt alles wel mee te vallen. Logisch: zelfs de meest krakkemikkige bouwval ziet er in het gouden zonlicht als een paleisje uit 😉 In de zomer geen knellende schoenen, maar lekker bloten voeten, luchtige kleding, veel meer buiten dan binnen. Ik weet het altijd zo lang mogelijk uit te stellen, maar zelfs ik heb nu weer dichte schoenen aan evenals mijn dunne winterjas. Mijn paraplu is weer mijn beste vriend en ’s ochtends en ’s avonds loop ik samen met Vito toch echt weer in het donker in plaats van heerlijke lange vroege ochtend- en late avondwandelingen waarop hij lekker los kan lopen (ja je leest het goed, ook ik ben meer een lente/zomer mens dan een herfst/winter type 😉)
Kan er ook nog wel bij
Gooi daarboven op nog even al het slechte nieuws waarmee we hele dagen we worden platgebombardeerd en je zou van minder een herfst-dip krijgen.
Toch is er heel veel wat je zelf kan doen om zo’n herfst-dip tegen te gaan.
Begin maar eens met dat nieuws. Je kan jezelf er volledig hele dagen in onderdompelen, maar daar wordt je toch echt niet vrolijk van. Beperk het jezelf informeren tot 1x per dag en kijk ook eens wat verder dan de mainstream kanalen. Op andere kanalen wordt namelijk heel wat genuanceerder nieuws gebracht.
Tja, en dit…
Tja en op het weer, daar heb je helaas totaal geen invloed op, dus dat heb je echt te nemen hoe het komt. Heb je daar écht héél véél problemen mee, dan zou ik toch eens serieus overwegen of emigreren naar een zachter klimaat dan een beter idee is. En dat is geen grapje! Dat heb ik namelijk zelf ook gedaan. Ik kwam echter tot de conclusie dat ik voorlopig heel gelukkig ben in Nederland en nu ook de mooie kanten van ons klimaat waardeer.
De magie van alle dag
Strakke blauwe luchten zijn natuurlijk prachtig, maar zeg eens heel eerlijk: het wolkenspel wat ons nu dagelijks voor ogen wordt getoverd is toch werkelijk magisch! En dan vooral rond zonsopgang en zonsondergang. In de zomer moet je mega vroeg je bed uit om de zonsopgang te kunnen beleven, nu gaat de zon pas rond 7.45 u op. Voor vrijwel iedereen haalbaar om er dan van te genieten toch?! Als je dan buiten bent laad je jezelf letterlijk weer op omdat de prana (levensenergie/vitale energie) in de lucht dan het hoogst is.
Rond 19.30 gaat de zon weer onder, mooi moment om alle apparatuur aan de kant te gooien en nog een avondwandeling te doen. Daar slaap je veel fijner op dan op uren op een scherm turen.
Slechtste raadgever
Natuurlijk krijg je toch mee wat er in de wereld gaande is. Zelfs mij ontgaat dat niet en ik kijk zelden of nooit tv. Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt en het soms best wel angstig vindt. Angst is echter de slechtste raadgever die je maar kunt hebben. Als je bang bent schiet je overlevingssysteem in actie, daar hoef je helemaal niets voor te doen dat gaat gewoon vanzelf. Je komt in de vecht/vluchtmodus en kunt niet meer helder nadenken. Dat hoeft ook niet als je echt in gevaar bent want dan hoef je slechts één besluit te benemen: ik vecht of ik vlucht. Maar in je gewone dagelijkse doen wil je juist wél helder kunnen nadenken.
Hier kan niets tegenop
Er is één gevoel, of eigenlijk zijn er twee gevoelens, waar het gevoel van angst niet tegenop gewassen is: dankbaarheid en liefde. Daar waar je je dankbaar voelt krijgt angst geen kans. Als het zo in je hoofd loopt te malen dat je je steeds angstiger voelt, onderbreek dan de neerwaartse spiraal en kies er heel bewust voor om aan iets te denken waar je dankbaar voor bent of iemand waar je heel veel liefde voor voelt. Gegarandeerd dat de angst zakt. Je kan jezelf sowieso trainen om heel de dag door te zien waar je dankbaar voor bent, dan krijgt angstzaaierij geen grip meer op je.
Je voelt het stromen
Zo’n momentje met mijn kleinkindjes, zoals ik hierboven beschrijf, daar sta ik dan heel bewust bij stil. Ik voel de dankbaarheid en de liefde voor hen door heel mijn lijf stromen, dan voel ik me echt de rijkste vrouw van de hele wereld. Je hoeft daar trouwens geen (klein)kinderen voor te hebben hoor. Voor echt hele hele kleine dingen kan je je ook al heel dankbaar voelen. Ik word bijvoorbeeld heel blij van een kastanje uit z’n bolster halen en die een tijdje in mijn hand ronddraaien. Of als ik de zilveren randjes van de zon langs de wolken zie, of de weerspiegeling van de wolken in het water.
Vindt je dit allemaal best nog best een beetje lastig om jezelf aan te leren? Ik leer het jou in mijn workshop Gewoon Loslaten, of vraag gelijk een gratis Nu is het Mijn tijd sessie aan, dan kunnen we eens wat dieper graven naar wat jou nu werkelijk in de weg zit.
Wat kies jij? Angst of dankbaarheid & liefde? Wil je dat hieronder met mij delen?
