Het is maandagavond 23 maart 2020, ik slik de volgende bittere pil en velen met mij: de maatregelen rondom Corona duren voorlopig nog tot 1 juni 2020 en worden aangescherpt. Ik heb geen oog meer voor alle lentepracht om me heen. Nog meer gevolgen voor sociaal contact. Nog langer gescheiden van mijn allerliefsten. Het voelt alsof er zware donkere deken over me heen wordt gegooid. Wat nu? Ik heb hier geen zin meer in. Ik doe er niet meer aan mee. 

Ik heb zin om in m’n bed te kruipen om er nooit meer uit te komen

Die gedachte is een oude bekende. Een ‘bezoeker’ die in het verleden al vaker bij me is langs geweest. Voor wie ik de deur ruim open gooide en erin mee ging. Verstoppen, wegkruipen, terugtrekken, het zijn allemaal woorden voor dezelfde reactie: je voelt je lamgeslagen.
Ik doe Vito (mijn hond) zijn riem aan om hem nog even uit te laten (hoera ik heb al 40 jaar een hond, moet dus altijd even naar buiten) en dan begint het, terwijl ik buiten, loop te dagen.

Wat houdt je op de been

Wacht es even… nee nee nee! Deze keer verzuip ik niet in dat gevoel van lamgeslagen zijn. Nee! Ik kan een andere keuze maken. Om te beginnen kies ik voor hoop. Zoals ik dat vanaf het begin van deze crisis deed. HOOP is de krachtigste drijfveer. Hoop kan je blijkbaar in de meest uitzichtloze situaties op de been houden. 

Wie zegt dat dit echt tot 1 juni gaat duren? Dat weten we niet. Het kan net zo goed korter duren (ja, het kan net zo langer duren, maar die kant ga ik zeker niet op denken). Ik weet dat ik soms een beetje uitgelachen word om mijn optimisme, om mijn ‘niet reëel’ zijn, maar hé het houdt mij wel op de been. En nog belangrijker dan dat: van daaruit kom ik bij iets wat me echt verder helpt: inventiviteit! Creatiekracht. Wat kan er wel? Wat kan er nu?

We gaan allemaal door de mallemolen

In zo’n bijzondere tijd als deze, waarin heel het leven op z’n kop staat, heel jouw leven op z’n kop staat, gaan we allemaal door dezelfde mallemolen, door dezelfde fases:

1.
er is ontkenning
Het zal zo’n vaart niet lopen. Je maakt je niet druk. Je maakt wat grapjes en gaat over tot de orde van de dag.

2.
je voelt weerstand
Wat is dit nou voor flauwekul, waar komt dit nou allemaal vandaan! Het zal toch geen waar zijn dat heel het openbare leven, heel mijn leven ondersteboven wordt gegooid!

3.
je voelt je lamgeslagen, je wil opgeven
Dit is te groot om te behappen, dit komt nooit meer goed, dit kan alleen maar erger worden.

4.
er komt inventiviteit
Je zal je wel bij de situatie neer moeten leggen, want je hebt er geen invloed op. Zo kom je bij je creatiekracht:
Wat kan er wel? Wat kan er nu?
Welke invloed heb ik op mijn persoonlijke situatie?
Hoe kan ik zo goed mogelijk met de gegeven omstandigheden omgaan?

5.
er ontstaat een nieuwe realiteit
Er is iets nieuws gekomen wat er voor deze crisis niet was.

Of je nu wilt of niet

Je doorloopt al deze fases of je nu wilt of niet, sterker nog: je hebt ze nodig om te verwerken wat er allemaal gebeurt. En dan gaan al die fases ook nog eens kriskras door elkaar. Het is geen kwestie van netjes het rijtje 1, 2, 3, 4, 5 afwerken en dan zijn we er. 

Je kan altijd kiezen

Je hebt wel een keuze: blijf je ergens in hangen of kies je voor de behulpzame vragen, voor de inventiviteit die echt iedereen heeft. Bij de een duurt het misschien wat langer om daarbij te komen als bij de ander, maar we hebben het allemaal. We kunnen allemaal veel meer dan we denken. Kwestie van de juiste vragen aan jezelf stellen. Helemaal hetzelfde als het was zal het nooit meer worden. Kijk maar naar alle voorbeelden uit de geschiedenis en uit je eigen leven. Na elke crisis is de wereld voorgoed veranderd (oorlog, economische crisis…) Na elke persoonlijke crisis ook (scheiding, overlijden…)

Ook dit gaat weer over, neem een duik

Wat als je deze tijd nu eens gebruikt om in jezelf te duiken, om de balans van je leven op te maken, om eens eerlijk met jezelf te zijn wat je nu eigenlijk echt met je leven wil. Daar zit namelijk de energie. Ook dit gaat namelijk weer over, zelfs als je het nu echt nog niet kan overzien. En waar sta jij dan? Waar sta jij als alles weer in beweging komt? Waar wil jij dan staan? Dat hoef je vandaag nog niet te weten, maar het is wel een hele boeiende reis om in jezelf te maken.

Mijn praktijk staat als een huis, daar hoef ik me echt geen zorgen om te maken. Alle energie die ik er al die jaren in heb gestoken heeft daarvoor gezorgd. Mijn coaching doe ik voorlopig online en iedereen is daar heel tevreden mee. Het was mezelf stretchen, maar was ook weer een groeispurt. En er gebeurt ook online zo ontzettend veel moois.

Verder hou ik mijn blik op de horizon, zonder de ernst van de situatie te onderschatten, want natuurlijk is deze tijd voor heel veel mensen verschrikkelijk moeilijk. Ik weet dat het weerzien met mijn allerliefsten, hoe lang dat ook mag duren, voor me ligt (wat ons betreft duurt het altijd te lang 😉) Vroeg of laat staan ze ‘ineens’ weer voor mijn neus ❤️

Waar haal jij je hoop en vertrouwen uit?  Deel het hieronder zodat we elkaar helpen en inspireren 🍀