18 maart 2022. Het is stikdonker. Ik zie geen hand voor m’n ogen. Het enige wat ik zie zijn roodgloeiende stenen. Vanmorgen heb ik nog tegen een cirkelgenoot gezegd dat dit voor mij nog steeds een buitengewoon oncomfortabele plek is. En toch zit ik er weer in: de zweethut. Waarom waarom waarom dan toch vraag je je misschien af. Als iets niet echt comfortabel voelt dan doe je het toch gewoon niet? Tja, dat kan natuurlijk ook. Maar dat zou dan ook betekenen ik dan altijd binnen mijn eigen veilige muurtjes zou blijven. Dat ik dan zou blijven doen wat ik heel mijn leven altijd al deed en dan blijf krijgen wat ik altijd al kreeg. Daar kies ik dan toch liever niet voor. Ik wil heel graag vooruit. Heel graag zien wat er allemaal achter die muurtjes te ontdekken is.
Er is niets mis met jou of met mij
Laat ik eerst even iets heel duidelijk stellen: er is niets mis met jou of met mij of met wie dan ook. We hoeven niet ‘gerepareerd’ te worden. We zijn goed zoals we zijn. We hoeven niet eerst aan 100.000 voorwaarden te voldoen of stapels zelfhulp boeken te verslinden voordat we er bij horen.
Bijzonder eigenlijk
Over zelfhulp gesproken. Een bijzonder woord eigenlijk: zelfhulp. Dat impliceert dat je geholpen zou moeten worden. Eigenlijk impliceert dat dat er tóch iets mis met je is. Dat je toch ergens iets aan of in jezelf te repareren hebt. Wat denk je van zelfontwikkeling in plaats van zelfhulp? Jezelf ont-wikkelen. De wikkels die je in de loop van je leven onbewust om jezelf heen hebt gelegd beetje per beetje afwikkelen. Hoe klinkt dat?
Naar eer en geweten
Leven volgens je geweten. Volgens de normen en waarden. Naar eer en geweten. Logisch toch? Dat willen we allemaal wel toch? Maar weet je dat er minstens drie gewetens zijn? Volgens welk geweten leef je dán? En volgens welke normen en waarden? Van jezelf of…?
Zo puur als maar kan
Pakweg de eerste twee jaar van je leven leef je vanuit je kind-geweten. Je bent zo puur als je maar kunt zijn. Het ene moment ben je blij, het volgende moment woest en twee tellen later weer blij. Je vraagt je niet af wat je omgeving daar van vindt. Om de doodeenvoudige reden dat dat deel van je hersentjes waar dit soort vragen vandaan komen, nog niet is ontwikkeld. De wereld draait om jou. Je wordt (in normale gezinssituaties) op je wenken bediend. Als je huilt komt je moeder en krijg je melk. Je mag met je eten kliederen, je ouders zijn alleen maar trots dat er van de 100 schepjes die op de grond belanden er uiteindelijk toch eentje in je mondje terecht komt. Je eerste woordjes. Je eerste stapjes. Je hebt van je leven nog nooit zoveel applaus gekregen als toen.
Hier heb je aan te voldoen
Naarmate je wat ouder wordt worden er voorwaarden aan je gesteld. Je hebt zo je best gedaan om te leren praten en te leren lopen en vervolgens word je geleerd dat je je mond moet houden en op je stoel moet blijven zitten. Je wordt geleerd dat ‘wij het zo doen’. Je hebt je aan te passen. Kon je het als baby nog uitkrijsen, als je als vierjarige in de supermarkt op de grond ligt te krijsen en te stampen wordt dat meestal niet zo gewaardeerd. Je bent in het omgevings-geweten beland. Je leert de waarden en de normen van het gezin waarin je opgroeit. Je leert op school van de juffen en meesters hoe ‘het hoort’. Wat er van je wordt verwacht, waaraan je hebt te voldoen.
De strengste commissie
Als je je als puber gaat afzetten tegen thuis, als het lijkt dat je je eigen pad gaat volgen, komt er een nog veel strengere ‘commissie’: je vriendengroep. En je doet alles om daar bij te horen. De hormonen gieren door je lijf, je bent zo onzeker als wat, dus die vrienden heb je echt nodig. En zo passen we ons beetje per beetje aan en raken we steeds verder vervreemd van ons kind-geweten, onze pure zijn. Je gaat studeren of werken. Als student pas je je aan (denk maar eens aan de ontgroeningen). Je bent zo blij dat je een baan hebt en bent al zo gewend om je aan te passen dat je dat automatisch daar ook doet. Nu is dit geen pleidooi om dan maar weer in de supermarkt op de grond te gaan liggen krijsen als het leven niet loopt zoals jij graag zou willen ;-), wel een uitnodiging om jouw derde geweten eens te onderzoeken: je hogere zelf/je intuïtie.
Het beste van de twee
En dat, je hogere zelf/je intuïtie is een samensmelting van het beste van je eerste twee gewetens: je kind-geweten en je omgevings-geweten. Je pure zelf met al jouw talenten en mogelijkheden en dat wat je hebt geleerd om je in de maatschappij staande te houden. Er zijn nu eenmaal afspraken die handig zijn: we hebben in Nederland afgesproken om rechts te rijden. Als jij nu vanuit je diepe zelf ineens links gaat rijden, vrees ik dat het toch niet helemaal goed gaat komen 😉 Flauw voorbeeld, maar je begrijpt wat ik bedoel.
Het nadeel van het omgeving-geweten is dat het jouw pure zelf op den duur verstomd. Je leeft zoals van je wordt verwacht en niet per se zoals jij er het gelukkigst van wordt. Dat omgevingsgeweten legt allerlei laagjes over je pure zelf. En zo komen we bij het mooie van zelf-ontwikkeling of persoonlijke ontwikkeling: beetje per beetje haal je die laagjes eraf en kom je bij wie JIJ nu werkelijk bent.
En dát is de reden dat ik nog een jaar heb bijgetekend bij het programma dat me 1x per maand in de zweethut uitnodigt. In die hut kan je je nergens meer achter verstoppen. Het is zo heet dat het je letterlijk de adem beneemt. Je kan jezelf niets meer wijsmaken, in de zweethut komt naar boven wie je werkelijk bent.
Dit hoef jij niet te doen
Nu moet jij helemaal die zweethut niet in als je dat niet wilt. Er zijn vele wegen die naar Rome leiden, dit is er slechts één van. Een ander mooi pad is mijn coachings traject Het Roer Om. Het is in ieder geval een stuk minder heet 😉
Wie zit eronder?
Wat ik je wél van harte kan aanraden is jezelf ont-wikkelen. Wie zit er nu eigelijk onder al die geconditioneerde laagjes? Dat kan je uitstellen, afstellen zelfs. Gewoon niet doen. Heel veel mensen gaan het pad van zelf-ontwikkeling pas bewandelen als ze iets ernstigs hebben meegemaakt, ziekte, ongeval, lijden, trauma. Maar waarom zou je het daarvan af laten hangen? Je gaat toch ook niet pas met je auto naar de garage als hij total los is? Je geeft hem toch de goede zorg (olie, benzine, onderhoud enz) zodat eruit kan komen wat erin zit? Waarom doe je dat dan met jezelf ook niet? Kiezen voor zelfontwikkeling doe je niet per sé uit behoefte, niet per sé uit noodzaak, maar gewoon omdat je benieuwd bent naar wat er allemaal in je zit.
Kijk eens om je heen
Kijk eens om je heen wat de natuur je in deze tijd allemaal laat zien, wat de weg naar binnen je oplevert. Daar liggen al jouw talenten en mogelijkheden prachtig opgevouwen te wachten totdat jij jouw licht erop laat schijnen. Zie de foto hierboven van de net opgesprongen prachtige kastanjeknop waarin alle blaadjes keurig liggen opgevouwen, klaar om in alle kracht te groeien en te bloeien. Net zoals jij. De weg naar binnen, ontdekken wat er allemaal in je zit, is het mooiste pad wat je in je leven kunt bewandelen.
