Ze is boos. Héél boos! ‘Nee, nee en nee en nee en nee!’ Wild zwaait ze met haar armen en trappelt met haar benen. Het volume van haar stem stijgt ongegeneerd. Ze is boos en dat is het enige wat er op dat moment voor haar telt. Ze gilt het uit. Waarom ze zo boos is? Het gaat niet zoals zij had bedacht. Zij wil iets heel anders doen dan wordt voorgesteld door de mensen die grotendeels het ritme van haar dag bepalen. Daar is ze het totaal niet mee eens en dat laat ze luid en duidelijk merken!
Kan en durf jij ook?
Herken je dat? Kan en durf jij ook ongegeneerd boos te zijn als dingen niet gaan zoals jij had bedacht? Als je plannen worden doorkruist? Als je het gevoel hebt dat je niets in te brengen hebt? Het zou zomaar kunnen dat die boosheid er wel is, maar dat je hem niet uit. Of dat je zoiets hebt van ‘ik het sowieso niets in te brengen dus laat maar, verspilde energie’.
En toch…
En toch was jij ooit zoals dat kleine meisje wat ik in de eerste alinea beschrijf. Als je boos was, dan was je gewoon boos en uitte je dat ongegeneerd zonder er bij na te denken wat je omgeving daarvan zou vinden. Dat maakt je namelijk geen fluit uit als je een peuter bent. Het komt niet eens in je hoofdje op om je daar mee bezig te houden. Dat zijn denkpaden die dan nog niet eens in je hersentjes zijn aangelegd.
Ongeneerd? Dat doen we niet!
Maar daar komt in de meeste gevallen al snel verandering in. Het wordt door de meeste ouders niet zo gewaardeerd als je als kind ongegeneerd je gevoelens laat gaan. Als je niet voor rede vatbaar bent, als je blijft gillen en doorgaan net zolang tot je je zin krijgt. Dus wat doe je dan? Dan ga je je vroeg of laat aanpassen.
Het allerergste
Zeker als je ouders/verzorgers je apart zetten met een boos ‘koel jij hier eerst maar eens eventjes af, als je weer normaal doet mag je weer bij ons komen’. Je valt met al je emoties die je zelf nog niet kunt reguleren, accuut in eenzaamheid daar helemaal alleen op de trap of op je kamertje of waar je ze dan ook boos hebben weggezet. De woede raast nog door je lijfje en daar zit je dan helemaal alleen, paniek en angst komen er dan ook nog eens bij. Eenzaamheid is de ergste ervaring die je kan hebben, want je bent op die leeftijd nog volledig afhankelijk van de liefde en verzorging van je ouders.
We doen het allemaal
Vroeg of laat passen we ons allemaal aan. Om aan de eenzaamheid te ontkomen, ga je je boosheid inslikken, je ontdekt met welk gedrag je ouders je weer lief vinden. Wat moois maken voor mama? Op haar schoot kruipen en net zolang ‘mama lief’ zeggen totdat er weer een glimlach op haar gezicht doorbreekt? Stilletjes in een hoekje spelen en zorgen dat je onopgemerkt blijft? Welke herken jij?
Je drijft steeds verder af
Op deze manier drijf je steeds verder af van je authentieke zelf. Nogmaals dat gebeurt ons allemaal, dus je bent nergens schuldig aan en ouders / verzorgers ook niet. Dit is gewoon wat er in je jongste jaren gebeurd.
De beste?
Je hoort zo vaak over ‘de beste versie van jezelf worden. Ik geloof daar niet zo in. Ik geloof meer in terug de meest authentieke versie van jezelf worden.
Want wat is dat dan?
Want wat is de beste versie van jezelf? En volgens wie ben je dan de beste versie? Volgens die van je baas, als je steeds weer het extra werk wat echt niet in je aantal uren past, toch weer (ten koste van…) voor mekaar krijgt? Volgens je moeder, als je nog steeds doet wat zij zo graag wilt, of zij zo graag wou worden? Volgens je vriendinnen die voor veilig kiezen? Volgens die ene vriendin die anders dan anders durf te zijn en te doen? Of volgens jezelf ingegeven door alles wat de (social)media je voorschotelt?
Het vraagt wel wat
Als je het streven naar, het voldoen aan al deze versies nu eens zou laten schieten en jezelf de kans zou geven te ontdekken wat jouw meest authentiek zelf is? De versie van jou toen je net geboren was en nog niet geconditioneerd door allerlei regeltjes en ‘zo doen wij dat’? Dat vraagt wel wat: het luisteren naar je diepe wensen & verlangens en daar gehoor aan geven in de keuzes die je maakt en het levenspad dat je bewandelt. Je leven inrichten op een manier die bij jóu past. En hier open en eerlijk over zijn naar jezelf en de mensen om je heen. Ondertussen kan je gewoon in verbinding blijven met alle mensen om je heen. Want dat is natuurlijk wel het laatste wat je wilt verliezen, die verbinding.
Niet verwarren
Verwar authenticiteit niet met egoïsme, want dat is toch echt totaal iets anders. Egoïsme draait het om hebzucht en/of macht. Terwijl authenticiteit draait om wat goed voor jou voelt én ondertussen rekening houden met andere mensen. The middle road.
Wat als je het niet doet?
De nadelen van niet authentiek leven:
- Je loopt er compleet op leeg
- Kans op burn out
- Je gaat relaties aan die eigenlijk niet bij je passen
- De verbinding die je voelt is geen echte verbinding, omdat jij niet je ware zelf laat zien
- Het gevoel alsof je er toch niet echt bijhoort
- Gevoel van leegte
- Ondanks alles wat je doet toch het voel blijven houden dat er iets mist
Wat als je het wél doet?
De voordelen van authentiek leven:
-
- Het kost minder energie, omdat je niet langer rollen speelt
- Je hoeft niet na te denken hoe je je zou moeten gedragen
- Veel meer plezier in je leven omdat je leeft vanuit je diepste gevoelens en verlangens en dat zorgt voor een leven dat bij je past
- Door je later zien wie je werkelijk bent stel je je kwetsbaar op, mensen vinden je hierdoor veel aardiger
- Je overwint angst door je kwetsbaar op te stellen
- Je traint je assertiviteit doordat je ook nee moet leren zeggen
- Je bent duurzaam succesvol, want je doet wat je wilt
Ho even!
Voordat je nu zegt ‘ik hoef helemaal niet succesvol te zijn’ geef ik je de definitief van succes volgens Maya Angelou (en volgens mij 😉)
‘Succes is jezelf leuk vinden, leuk vinden wat je doet en leuk vinden hoe je het doet’
Zeg nou zelf: daar kan je toch geen nee tegen zeggen!?
Ik nodig je uit
Je hoeft echt niet midden in de supermarkt op de grond te gaan liggen gillen en stampvoeten om zo je gevoelens te uiten. Die (leef)tijd hebben we gehad. Maar ik wil je wel heel graag uitnodigen om jezelf leuk te vinden, leuk te vinden wat je met je leven doet en leuk te vinden hoe je het doet.
Nee, nee
En nee ik heb niet makkelijk praten, ook al heb ik nu een fijn succesvol leven. Ik heb zelf ook een heel pad gevolgd om hier te komen. Maar ik kan je wel vertellen dat het meer dan de moeite waard is om dat pad te volgen! En als je mij een stukje met jou mee laat lopen, kom jij er, door alles wat ik onderweg heb geleerd, vele, véle malen sneller dan ik!
Klik nu hier om een afspraak te maken.
