Eén appje maakte alle verschil: “we hebben geboekt!”

Eindelijk het verlossende woord na maandenlang wachten en onzekerheid. Toen pas voelde ik de enorme opluchting, toen pas voelde ik wat al die maanden weer stiekem met mij hadden gedaan. 

Toen pas voelde ik de impact

Als je me al een tijdje volgt weet je dat mijn oudste dochter met haar man en dochtertje in Italië woont. Niks aan de hand, we zagen elkaar zo’n beetje elke 8 weken, omdat ze regelmatig voor haar werk naar NL moet en ik een paar keer per jaar naar hen ga. Maar toen kwam corona, werden grenzen gesloten, stonden vliegtuigen aan de grond en was het helemaal niet meer zo vanzelfsprekend om elkaar met regelmaat te zien. Integendeel. Er was totaal geen perspectief. Geen concrete stip op de horizon. Toen (voorjaar 2020) duurde het een half jaar voordat we elkaar weer in de armen konden sluiten. Deze keer, 2021, bijna 5 maanden. Op het moment dat die stip op de horizon er weer was, voelde ik pas echt wat de afgelopen maanden weer voor impact op mij hadden gehad.

Ik durf te zeggen dat ik best bewust leef

Ik coach immers vele, vele vrouwen, en steeds meer mannen ;-), om bewust te leven. Als ik er zelf niet naar zou leven, dan kon ik mijn praktijk wel sluiten. Boekenwijsheid houdt immers geen stand.

Dus ik heb heel wat keren mijn loslaatoefeningen gedaan

En evengoed vraagt het heel wat bewust-zijn om met je gevoelens om te gaan. Elke keer als het gemis me aanvloog of als ik boos was op alle maatregelen die het ontzettend ingewikkeld maken om bij elkaar te zijn als er een landsgrens tussen jou en je dierbaren ligt, deed ik mijn oefeningen. 

Gelukkig heb ik niet meer de gewoonte om mijn gevoelens te ontkennen

Want dan is het wel heel moeilijk om vast te stellen wat je eigenlijk voelt, laat staan dat je dan weet hoe je je gevoelens moet accepteren, uiten en uiteindelijk los kunt laten. 

Als het om gevoelens gaat kan je er, uiteindelijk, niet aan ontsnappen.
Het enige wat je kunt doen is ze ondergaan. Je gevoelens ervaren, zonder iets te willen fixen, gewoon slechts ermee zijn. En daar is moed voor nodig.

Liefst negeren we onze gevoelens 

Want dat is je zo geleerd, je moest immers een grote meid zijn en gewoon doorgaan. Dus praat je veel, of werk je te hard, of shop of netflix je teveel of ga je flink aan de chocolade, chips of drop.

Wat zou er gebeuren als je al je moed nu eens bij elkaar zou rapen?

Ga gewoon op de bank zitten en ga er letterlijk bij zitten. Adem in, adem uit, ga met je aandacht naar de plek in je lichaam die aandacht vraagt. De plek waar je ‘iets’ voelt. Misschien voel je gespannenheid, een drukkend gevoel, prikkeling, vreugde of verdriet. Dat lukt niet in 1x maar dat kan je wel blijven oefenen. Het is de eerste stap om jezelf te bevrijden uit de gevangenis van vermijding, je laat je gevoelens toe, je laat ze door je heen gaan en dán laat je ze los.

Dus: bevrijd jezelf

VOEL zodat je jezelf kunt genezen
Genezen van oud verdriet en oude pijn. Wen jezelf aan om elke dag even naar je gevoel (= je lijf) te luisteren. Bijvoorbeeld als je in de rij staat bij de kassa in de supermarkt. Of als je staat af te wassen of een ander klusje doet dat niet je volledige aandacht vraagt. Voel wat je voelt, misschien kan je je gevoel benoemen, maar oordeel niet, probeer het niet te veranderen.

Werkelijk alles is tijdelijk
Als je compleet wordt ‘overgenomen’ door een sterke emotie, of die nou positief is of negatief, richt je dan volledig op wat je voelt – maar verdwijn er niet in. Doe het eens tegelijkertijd: voelen én waarnemen van een afstandje. Wees als het ware de toeschouwer die naar jou kijkt die vreugde, verdriet, woede of wat dan ook ervaart (ja dat klopt, dit vraagt wat oefening 😉 )
Ga erbij zitten, sluit je ogen, handen losjes in je schoot. Wees nieuwsgierig. Is het warm of koud? Relaxed of gespannen? Doet het pijn, straalt het of klopt het? Observeer hoe het verandert of verdwijnt.

Depressie of expressie?
Je kan je suf blijven piekeren omdat je recent niet tegen je partner, vriendin, collega zei hoe je je voelde. Dat gaat je geen steek verder helpen. Kom er es op terug, zeg dat je nog eens hebt nagedacht en dat je het achteraf gezien niet handig vond dat je niet hebt gezegd hoe het voor jou voelde. Bijvoorbeeld: “Ik wist toen niet hoe ik het moest zeggen, maar ik besef nu dat ik me… voelde toen….”
Dát is de kracht van kwetsbaarheid en werkt enorm ontwapenend. Ook naar jezelf toe!

Liefdesrelatie

De meest bijzondere relatie die je hebt, die je misschien wel ooit zult hebben, is die met je lijf. Wat als je die relatie eens zou zien als een liefdesrelatie? Hoe zou je jouw lijf dan benaderen? Zou je er naar luisteren? Zou je het alles geven wat het nodig heeft? Zou je het liefdevol benaderen? Aandacht geven aan de plekken die om aandacht vragen? Dát is ware liefde. Durf jij?

Dat heb ik dus de afgelopen weken gedaan

Steeds weer voelen en loslaten, voelen en loslaten. Het heeft me geholpen om door deze tijd heen te komen. En toch… op het moment dat ik het appje van mijn dochter kreeg, voelde ik een last van mijn schouders glijden en realiseerde ik me weer dat het flinke impact gehad heeft op mijn gevoelsleven. Onder de oppervlakte zat het er al die maanden tóch. Ook al deed ik al mijn oefeningen, ook al was het al de tweede keer. Het raakt me. Ik ben coach, ik weet precies wat ik moet doen en toch heeft het die impact. Kun je nagaan hoe dat dan voor jou is als je al die tools nog niet hebt. Het laat me weer voelen waarom ik het werk doe dat ik doe: om jou te helpen om weer te kunnen genieten van de zee, de bossen, je gezin, en niet overspoeld te worden door die golf van emoties die zo’n impact kan hebben.

Hoe doe jij dat? Hoe ga jij om met je gevoelens als t zwaar voor je voelt? Wil je dat hier onder met mij delen?