Voor me staat een man. Hij heeft een tas vol grote houten pijlen mee. Ik voel op mijn klompen aan, ook al draag ik die niet  dat wij die pijlen straks moeten breken. Ik kijk naar mijn smalle polsen en vraag me af hoe ik dát voor elkaar ga krijgen. Al snel blijkt: dáár hoef ik me geen zorgen over te maken, ik hoef de pijlen niet met mijn handen te breken. Het is helaas nog veel gekker dan dat …

Probleemloos

Overwinnen waar je tegenaan loopt. Het klinkt zo simpel en dat is het ook. Maar niet eenvoudig, want dan was er niets meer wat jou beperkt / tegenhoudt. Dan zou je alles hebben verwerkt wat je in je leven bent tegengekomen. Dan zou je net als in de sprookjes gelukkig verder leven. Is dat bij jou het geval dan hoef je niet verder te lezen, tenzij je wilt weten hoe het met die pijlen zit  lees dan nog even door!

Impact

Wat je meemaakt in je leven laat zijn sporen achter. Grote, ingrijpende gebeurtenissen zoals een ernstige ongeval, ernstige ziekte, overlijden van een dierbare herinneren we ons wel, vaak maar al te goed. Maar er zijn ook ‘kleine’ gebeurtenissen die een enorme impact hebben. Klein in ogen van de omgeving, klein in de zin van het niet zo duidelijk indringend is als bovenstaande voorbeelden. Je hersens hebben deze gebeurtenissen en alle emoties er rond echter feilloos opgeslagen. Zodra er ook maar íets aan herinnert, zit je in één klap weer vol in het gevoel van angst, pijn of verdriet.

Stop

Dat ligt allemaal opgeslagen het oudste deel van je brein, in je overlevingshersenen. En zoals de naam al zegt zijn deze hersenen maar op één ding gericht: overleven. Ze zullen alles doen om jou van vermeend gevaar weg te houden. En om je van het onbekende weg te houden. Nog even voor alle duidelijkheid: alles wat onbekend of spannend voor je is wordt door die overlevingshersenen als ‘gevaar’ gezien.  Dat gebeurt niet met een duidelijk bord: ‘Ho Stop, gevaarlijk, dit kennen we niet’. Was dat maar zo, dan was het makkelijker te herkennen.

Indruk

Nee je overlevingshersenen proberen je van het onbekende weg te houden met alle ‘stemmetjes’ in je hoofd. En met allerlei verhalen. Dingen die jou ooit zijn verteld en die je als ‘de waarheid’ hebt overgenomen. Dingen als ‘ik kan het toch niet’, ‘dat is niet voor mij weggelegd’, ‘wie zit er nou op mij te wachten’ zijn hier een voorbeeld van. Ergens in je leven is jou dat verteld, heb je dat opgepikt, heeft dat een enorme indruk op je gemaakt en heb je het tot jouw verhaal gemaakt. Dat doen we allemaal. Dit soort opmerkingen gaan door je hoofd als je iets nieuws wilt proberen, als je je roer om wilt gooien omdat je diep in jezelf heel goed weet dat je nooit echt gelukkig zal zijn als je doorgaat met leven als je nu leeft.

Sneller

Er zijn verschillende manieren om hiermee aan de slag te gaan. Je kan erover praten, maar alsmaar en alleen maar praten levert niet de gewenste uitkomst: genoeg zelfvertrouwen om je eigen weg te kiezen. Je kan daar via een super snelweg op komen of een wat rustiger route.

Uitdaging

Als je, net als ik, met mensen optrekt die een enorm talent hebben om je elke keer met een nieuwe uitdaging te verrassen, kan je het een en ander verwachten. Mijn coach is zo iemand. Dus ik had hem kunnen zien aankomen. Vandaar dat ik al wist dat die pijl gebroken diende te worden, alleen niet op welke manier.

Auw mijn keel

We zijn met een groep van 15. Ik wacht af, de spanning giert door mijn lijf. Op een bepaald moment ben ik toch echt aan de beurt. Ik krijg een pijl van een halve meter lang in mijn handen. “Zet hem maar tegen je keel”. Jaaaaa, dat heb ik de rest van onze groep ook zien doen. Maar dat is nogal wat …  De stalen punt van de houten pijl voelt koud en hard in het holletje van mijn keel. Een enorm kwetsbare plek. Als mijn kleinkindjes daar met hun kleine vingertjes kriebelen en duwen moet ik soms al naar adem happen! Gaan we hier nu een pijl tegenaan zetten met de bedoeling hem te breken?! Ja dus.

Snelweg

De andere kant van de pijl staat tegen een plankje. Ik krijg de opdracht me in te leven in een angst of belemmerende overtuiging. Daar ga ik doorheen breken, letterlijk in dit geval! Alles draait om focus. Het duurt even voordat ik de oefening kan doen. De emoties gieren door mijn lijf als daar sta met die koude, stalen punt van de pijl tegen mijn keel. In al mijn vezels voel ik de angst die me tegenhoudt, de angst die ik wil doorbreken, maar die me nu op dit moment, nog altijd bevriest.

Adem in.
Adem uit.
Adem in.
Adem uit
Dan stap ik naar voren en krak! Een adembenemende ervaring.
De pijl breekt.
Ik heb het gewoon gedaan!
Opluchting en euforie golven door me heen, ik lach en huil tegelijk. En ik besef dat met het breken van de pijl een ingenieus verhaal is getackeld.  Dat ik mijn angst voorbij ben. Deze oefening was een snelweg om onderuit te halen wat me tegenhield.

Rustiger route

Wat in deze paar minuten gebeurde is ook wat er rond mijn coachingstraject gebeurt. Veel van mijn cliënten zie ik dan ook aarzelen en bevriezen voordat ze de stap zetten om een traject met mij aan te gaan. Juist op dat moment voelen ze hun angsten. De spanning giert op dat moment door hun lijf, net als ik voelde met die pijl op mijn keel. Al die gedachten die dan door je hoofd gaan: ‘Wat zal er gebeuren? Hoe kom je eruit? Je weet wat je hebt, niet wat je krijgt. Er is vast niemand die mij echt kan helpen en misschien heb ik helemaal wel geen hulp nodig…’ er zijn heel veel redenen om te bedenken om het niet te doen. Om niet die ene stap te zetten waar de pijl van kan breken.

In beweging

Gelukkig zijn er heel wat vrouwen die dan tóch die stap zetten.
Die diep in- en uitademen, vooruit stappen en aan de coaching beginnen.
Ik ben altijd dankbaar als ik iemand die stap zie nemen. Want ik weet: aan het eind van het coachingstraject, vaak halverwege al, is er bij iedereen de opluchting, het gevoel van vrijheid, de vreugde dat het zoveel brengt. Datzelfde wat door mij heen golfde op het moment dat ik de stukken van de pijl in handen had die ik met het kwetsbaarste stukje van mezelf gebroken had. Kracht, zelfvertrouwen, voor jezelf durven staan.

Sta jij ook op het punt om een pijl te breken? Herken je ze, die verhaaltjes die je tegenhouden?
Ik wens je toe dat je op een gegeven moment ook opgelucht, krachtig en sterk met de stukken van die pijl in je handen staat. Figuurlijk gesproken dan. Want gelukkig kun je kiezen voor caching en dat is een ietwat rustiger route 😉