We reden ergens diep in Frankrijk, een end onder Parijs. Onze 3 kleine meisjes achter in de auto, moe want we reden al best lang. Mijn man aan het stuur, moe, want we reden al best lang. Ik zat naast hem met de kaart van Frankrijk op mijn schoot, als ‘navigator’. Yep, ik stam nog uit de tijd dat er nog geen gps/navigatie was, onvoorstelbaar, maar echt waar 😉 Ik had van mijn leven nog nooit kaart gelezen, volgde de lijntjes nauwkeurig met mijn vinger in de hoop dat ik het goed zou doen.

We naderden ons vakantieadres

Nog een paar uurtjes rijden. En ineens keek mijn man me aan of hij water zag branden. ‘Waar stuur je ons nu toch naar toe!!?” vroeg hij – want voor ons eindigde de weg ineens en wij belandden bijna in een weiland. Ik vermoed dat ik wat onnozel terugkeek toen ik zei: “ik weet het ook niet, de weg is op”. Nu kan ik er smakelijk om lachen, toen wat minder…

Ik had een afslag gemist 😬, was onze weg kwijt op de kaart en toen was de weg echt ‘op’. Het duurde even voordat we onze oorspronkelijke weg weer terugvonden. Na een tijdje dwalen besloten we het te vragen in ons beste Frans – en dat werkte. In no time reden we weer, op naar een mooie vakantie.

Tegenwoordig is het makkelijk

Je hoeft er niet eens meer een apparaat voor aan te schaffen, elke smartphone heeft tegenwoordig navigatie. En wat doe je dan als je ergens naar toe gaat waar je nog nooit bent geweest? Je tikt het adres is en volgt de aanwijzingen. En komt daar waar je wilt zijn. Hoe moeilijk kan het zijn?

En als je vastloopt in je leven?

Wat doe je als je vastloopt op de weg die vele malen belangrijker is dan de weg naar je vakantiebestemming? Als je vastloopt op je levensweg? Wat doe je dan? Zorg je dan ook voor een goede navigatie? Vraag je dan ook de weg? Volg je dan ook de aanwijzingen?

Verloren rondlopen

Dat is wat ik veel mensen zie doen. Precies zoals wij eerst ook deden, op die vakantie. Want ‘het valt nog wel mee’, ‘het gaat wel over’, ‘even doorbijten, het is zo weer lente’, ‘straks in mijn nieuwe huis is alles achter de rug’… en meer van dat soort dooddoeners. Want dat zijn het. Je praat jezelf wat aan, in de hoop dat het allemaal vanzelf over zal gaan. Of als de omstandigheden veranderen (het nieuwe huis, de nieuwe baan) dat het dan ja écht dán beter zal gaan.

NEE!

Als jij structureel niet goed in je vel zit, zal dat nieuwe huis, de nieuwe baan, einde corona helemaal NIETS oplossen. Dan dwaal je nog heel lang door datzelfde weiland. 

Want je neemt jezelf gewoon overal mee naar toe

Ook de tijd lost helemaal niets op. Tijd is geen wondermiddel als in ‘tijd heelt alle wonden’. Het gaat erom wat je DOET in die tijd. En dán kan tijd wel degelijk helend werken. Het gaat erom wat je dóet voordat je in dat nieuwe huis gaat wonen en dan kan dat nieuwe thuis wel degelijk een prachtige doorstart geven.

Maar als je doorgaat zoals je altijd deed, blijf je krijgen wat je altijd kreeg

Als je doorgaat in je oude patronen blijf je dezelfde resultaten krijgen. Dan zal jij je in je volgende relatie ook weer ‘gewoon’ leeg blijven geven. Want dat is wat je altijd deed. Als je geen nieuwe vaardigheden leert, is het enige wat je kunt doen voortborduren op je oude vaardigheden. Als je geen nieuwe neuro-paden in je hoofd aanlegt, blijf je je oude volgen. Zo simpel is het.

De bekende weg brengt je nergens

Als je in je auto stapt en je wilt op een andere plek aankomen, helpt het niet als je de route volgt die je dagelijks al volgt. Dan stel je de navigatie in om te zorgen dat je daar uitkomt waar je uit wilt komen.

Anders instellen

Met je levenspad werkt het precies hetzelfde. Als je het anders wilt, dan zal je voor een goede navigatie moeten zorgen. Zal je vaardigheden moeten leren die je helpen een ander pad te bewandelen. Zodat je niet, net als ik 😉 ineens ontdekt dat de weg op is.

Dan moet je soms even de weg vragen

Dat hielp ons uiteindelijk, aan het eind van die weg in Frankrijk, nadat we natuurlijk eerst zelf geprobeerd hadden om het uit te vissen. Het kan jou ook helpen Je hebt al lang genoeg geprobeerd om die weg zelf te vinden en je wilt het anders, toch? Als je steeds weer in datzelfde weiland belandt, realiseer je dan dat je ook een andere keus kunt maken. Hoeft niet eens in het Frans, trouwens 😉 En het voordeel is dat je veel sneller weer op de weg zit naar jouw bestemming. Jij kiest! Ik zou het wel weten. Ik kom niet meer uit op ‘de weg is op’, maar neem tijdig de juiste afslag.

Welk besluit neem jij na het lezen van dit blog? Wil je dat hieronder met mij delen? 🍀