De dames van mijn wekelijkse yogaklas keken me vragend aan: “doe je dat alléén?!!?” Het was eigenlijk geen vraag, want ze hadden net gehoord dat ik ‘dat’ alleen zou gaan doen. Het was meer zo van ‘hoe dan?!’ Wat voor vreselijks zou ik dan wel niet gaan doen? Ik zou alleen op retreat gaan. Met een groep IJslandse dames. “En ken je daar dan níemand van”?”Nee daar ken ik niemand van. Ook de twee teachers die de retreat organiseren ken ik niet. Ik heb een filmpje van nog geen paar minuten gezien en dat sprak me aan. Dance, het leek op Zumba, en dat doe ik zó ontzettend graag. En yoga ook, dus de combi van de twee leek me wel een goed plan.
Het was tijd
Na jaren van hard werken, workshops, coach-trajecten, masterclasses en retreats ontwikkelen, was het tijd om er zelf eens helemaal tussenuit te gaan. Dat had ook naar een zonnig eiland gekund om op het strand te gaan liggen, maar dát zag ík dan weer niet echt zitten. Dat zonnige eiland wel, maar ik koos voor een retreat op mijn magische plek: Mandala de Masca op Tenerife (yep, de plek waar wij ook zelf onze retreats organiseren)
Even heel eerlijk
Als ik heel eerlijk ben: Masca riep mij ook terug. Heb jij dat wel eens, dat je weet, dat je voelt dat je ergens ‘moet’ zijn, zonder dat je precies weet waarom? Of iets echt heel graag wilt? En durf je daar dan ook naar te luisteren? Je wéten zit in je buik, als je naar je lijf luistert weet je precies wat je te doen hebt en wat te laten. Je denken vindt daar vervolgens van alles van. Maar eigenlijk heb je dat denken alleen nodig om de praktische kant van dat wat je te doen hebt te regelen.
Waarom doe je het niet gewoon?
Oké, je voelt dus dat je wat te doen hebt of iets graag wilt doen. Nu kan je natuurlijk eerst gaan uitzoeken of er iemand met je mee wilt. Wachten tot je vriendin er aan toe is of mee wil of mee kan. Maar waarom zou je van een vriendin af laten hangen of je iets wel of niet doet? Waarom dóe je het niet gewoon? Inderdaad, alleen.
Nóg eerlijker
Eerlijk is eerlijk als ik even terug in de tijd ga: dat is voor mij ook niet altijd zo eenvoudig geweest. Nu ga ik zonder mezelf druk te maken alleen op reis, maar jaren geleden, de allereerste keer dat ik alleen ging vliegen, heb ik me helemaal ingedekt met ‘stel dat het mis gaat’. Ik wou 3 u van te voren op het vliegveld zijn. De trein naar het vliegveld nam ik ook nog eens een uur eerder. Op die manier kon ik zonder stress een aansluiting missen, op het vliegveld verdwalen, ontdekken dat ik bij de verkeerde balie en gate stond te wachten enz.
Dat laatste is trouwens ook echt gebeurd, maar omdat ik zo ruim in mijn tijd zat kon ik om mezelf lachen en had ik totaal geen stress. Je mond heb je altijd bij je heb ik geleerd, dus ging ik maar es op zoek naar iemand die mij in het vliegveld-doolhof wegwijs kon maken. Het is trouwens allemaal goed gekomen 😉
Wat een boost!
Ik weet óók nog heel goed dat de allereerste keer in mijn uppie reizen een énorme boost in mijn zelfvertrouwen gaf. Dat deed ik toch maar mooi! Ik voelde me vrijer dan ooit te voren. Dát smaakte naar meer!
Wie doe ik tekort?
Hoe zou het voor jou zijn als je ook gewoon zou luisteren naar wat je voelt. Als je je eigen pad bewandelt zonder dat er per se iemand met je mee moet lopen? Dat je daar zonder schuldgevoelens naar handelt. Want o ja die schuldgevoelens. Je zou misschien nog wel overwegen om iets alleen en voor jezelf te doen, maar ja doe ik mijn partner, mijn gezin, mijn …. vul maar in,dan niet te kort!
Nee
Het antwoord is kort en simpel. Nee je doet niemand tekort met naar je gevoel te luisteren en dat te volgen. Je doet niemand te kort met ook eens iets voor jezelf te doen. Je doet niemand tekort met tijd, geld en energie in jezelf te investeren. Want hoe fijner jij zelf in je vel zit, hoe fijner het in jouw omgeving is. Als jij besluit om dingen waar je tegenaan loopt of mee zit en in je eentje niet opgelost krijgt, aan te pakken, dan doe je dat overigens niet alleen voor jezelf. Heel jouw omgeving profiteert daarvan. Hoe meer vertrouwen jij in jezelf en in de wereld hebt, hoe meer je geniet, hoe meer je dat uitstraalt en hoe meer mensen zich aan jou optrekken. Daar hoef je verder helemaal niets voor te doen!
En nu?
Tja en nu is mijn vraag aan jou: achter hoeveel excuses blijf jij je nog verschuilen? Of is jóuw tijd nu aangebroken? Dat je echt weer mag leren om op je gevoel te vertrouwen. Dat dát jouw kompas weer mag worden!
O ja
O ja,nu wil je waarschijnlijk ook nog weten wat mijn alleen-reis mij heeft opgeleverd 😉 Nou naast heel veel genieten hebben de rust en de ruimte die daardoor kwamen om ten diepste naar mijzelf te luisteren, mij bevestigd in de volgende sprong op mijn pad: de opleiding tot Transformatie Coach en Traumahealer. Net als mijn voorgaande belangrijkste opleidingen kwam ook deze ‘toevallig’ op mijn pad. Op het moment dat ik er over hoorde voelde ik: dát is het! Die is voor mij! Dus dat is wat ik na de zomer ga doen!
