Het was weer eens tijd voor een nieuw recept. Ik hou ervan zo af en toe eens een frisse wind door mijn keuken te laten waaien en weer eens iets heel anders uit te proberen. Soms komen de nieuwe recepten uit de stapels kookboeken die ik heb liggen (en nog lang niet allemaal heb uitgeprobeerd 🙈) soms gewoon uit een magazine van de supermarkt, of via via.
Het klinkt echt wel heel lekker
Met het recept ernaast weeg ik zorgvuldig alle ingrediënten af. Van te voren heb ik natuurlijk gezorgd dat ik alles in huis heb, want soms staat er dan iets in zo’n recept wat dan weer nèt niet in mijn keukenkastje staat. Hakken, snijden, roeren, wegen, beetje van dit, beetje van dat, alles in de schaal en hup de oven in. Ik lees het recept nog eens door, het klinkt toch écht wel heel lekker en ook op de foto ziet het er buitengewoon aantrekkelijk uit
Hmm smaakt toch iets anders…
Terwijl mijn baksel in de oven staat maak ik het aanrecht schoon, dan hoef ik dat straks lekker niet meer te doen en hoef ik alleen nog maar te genieten. Ach, dan doe ik de afwas ook maar alvast (ik behoor tot het zeldzame ras dat geen vaatwasser in huis heeft 😉) Vito krijgt alvast zijn eten en dan loopt de kookwekker af. Ik haal mijn lekkers uit de oven. Hmmm, het ziet er toch wel een tikkie anders uit dan op de foto, maar goed, ik ben nu eenmaal geen chefkok hè. Als de smaak maar goed is! Ik neem een hapje, okeeejjjj… nog een hapje… hmmmm… smaakt toch iets anders dan ik voor ogen had. Nog een paar hapjes, nou eerlijk gezegd is het eetbaar, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Niet voor herhaling vatbaar.
Alle aanwijzingen opgevolgd en toch
Hoe kan dat nu? Ik heb toch keurig netjes alle aanwijzingen opgevolgd? Alle ingrediënten die erin zitten zijn ook echt mijn smaak, dus daar kan het ook niet aan liggen. Heb jij dat ook weleens? Ik zie het in ieder geval vaak bij mijn cliënten gebeuren. Niet op het vlak van koken en bakken trouwens 😉 daarvoor moet je niet bij mij zijn, maar wel op het vlak van hun leven weer op de rit krijgen.
Volgens het boekje
Ze doen alles volgens het boekje om lekker in hun vel te zitten. Net als jij. Al zólang. Oké, hier en daar laat je weleens een steekje vallen, maar gelukkig ben je, net als ik, ook maar eens mens. Alle voorwaarden voor een gelukkig leven zijn er en toch knaagt er iets van binnen. Waar komen die sombere momenten steeds vandaan? Wat maakt dat je in kleine of grotere mate verslaafd bent aan lekkers dat niet per se goed voor je is? Wat zorgt ervoor dat je soms zo kinderachtig kunt reageren en emotionele onbalans ervaart? Waar komen die onbestemde onzekere gevoelens vandaan? En wat is dat diepe gevoel van leegte dat op moeilijke momenten steeds naar boven komt? Er mist blijkbaar iets in jouw ‘recept’.
Je doet het toch?
Elke avond 3 dingen opschrijven om dankbaar voor te zijn, ademhalingsoefeningen, elke dag een half uur wandelen, mediteren, inspirerende boeken lezen, hier en daar naar een lezing of een webinar o ja en podcasts ook natuurlijk, je doet het allemaal. En toch, toch lukt het nèt niet. Het kan er wel even mee door (net zoals mijn baksel) maar het lukt dan toch nèt niet om gewoon duurzaam lekker in je vel te zitten. Hoe kan dat nu?
Hoe is het mogelijk?
Hoe is het toch mogelijk dat je zo je stinkende best doet en toch niet voor elkaar krijgt wat al die prachtige inspirerende boeken je beloven? Je éigen pad volgen, je uitspreken, keuzes maken die jouw keuzes zijn en niet die van je omgeving. Je zou er een beetje moedeloos van worden.
Eén!
Weet je, ik had mijn nieuwe recept tig keer overgelezen en pas toen ik het proefde en het recept er nog eens een keer bij pakte zag ik dat ik één belangrijke smaakmaker was vergeten. Eén! Op een lijstje van ingrediënten, wat ik dan ook nog eens zo vaak had overgelezen.
Ik had blijkbaar een blinde vlek
Ik had blijkbaar een blinde vlek. En als jij alles ‘volgens het boekje doet’ of toch in ieder geval probeert te doen, als alle voorwaarden voor een gelukkig leven er zijn en je tóch niet lekker in je vel zit, dan heb je blijkbaar een blinde vlek. Die hebben we allemaal trouwens. We zitten zo vol beschermingsmechanismen dat we onszelf echt niet helemaal kunnen doorzien. Vandaar ook dat ik steeds meer collega’s in mijn praktijk krijg die zich door mij laten coachen, die lopen tegen precies hetzelfde aan. En ik heb zelf trouwens ook een extreem goede coach.
Is dit een goed idee?
Dus als jouw levens-recept wat jij volgt toch niet helemaal brengt wat je graag wilt, zou het dan niet eens een goed idee zijn om te onderzoeken wat dat ene missende ingrediënt is? Om je blinde vlek(ken) aan te kijken?
Ik ben slechts één klik bij jou vandaan!
