“Je bent zo veranderd!”
Ze deed haar best om aardig te klinken, of was dat wat ik zo graag wou horen? Maar de ondertoon was vol verwijten. Ik liep met een van mijn oudste vriendinnen langs het strand. Niet in leeftijd de oudste, ze is 6 jaar jonger dan ik, maar we lopen al wel het langst met elkaar mee zal ik maar zeggen. Het was in een van de donkerste perioden in mijn leven, net gescheiden, heel mijn leven overhoop en daar kwam zij met: ‘je bent zo veranderd’.
Juist van haar kon ik dat slecht hebben
Met de wijsheid van nu weet ik dat ‘je bent zo veranderd’ het grootste compliment is wat iemand je kan geven. Toen had ik die wijsheid echter nog niet. Het deed pijn. Uitgerekend van haar. Praktisch samen opgegroeid. Ik net wat ouder dan zij. Oud genoeg in ieder geval om haar op de cruciale momenten (lees: de momenten dat ze het niet meer zag zitten in haar leven) op te vangen met een luisterend oor en een dak boven haar hoofd. Oud genoeg om haar hete kolen uit het vuur te halen. En nu ik op een cruciaal moment in mijn leven was beland, op hete kolen liep, kwam ze met me praten, nee op me inpraten, met ‘je bent zo veranderd’.
Ik had geen weerwoord
Voelde me enorm ongemakkelijk. Was ik slecht? Deed ik het allemaal compleet verkeerd? Had ik er een puinhoop van gemaakt? Niet dus, maar op dat moment in mijn leven was ik veel te kwetsbaar omdat 100% te kunnen voelen. En… ik durfde geen weerwoord te geven. Ik had zelfs geen weerwoord. Dat is zo’n moment in je leven dat je alle vertrouwen in iedereen om je heen verliest. Als zij er al niet voor mij kon zijn, wie dan nog wel? Herken je dat?
We veranderen allemaal
Als dat niet zo zou zijn lag je nog steeds in je wiegje, had je nooit leren lopen, was je nooit volwassen geworden, om maar eens wat simpele voorbeelden te noemen.
Verder is het ook de bedoeling dat je verandert
Dat is evolutie. Anders woonden we nog steeds in een hol, jaagden we voor ons vlees en verzamelden we knollen en andere gewassen om ons mee te voeden.
Je gaat verder dan waar je ouders zijn gebleven
En ja, soms ga je ook verder dan waar je vriendinnen zijn gebleven. Wat totaal geen oordeel is, ieder kiest haar eigen manier van leven. Ieder kiest zelf hoever en hoe diep ze wil gaan.
Verandering is synoniem aan groei
En juist die groei als mens maakt je gelukkig. Wat niet wil zeggen dat dat pad enkel en alleen over rozen gaat. Ook de doornen horen erbij. Maar ‘blijf zitten waar je zit en verroer je niet’ maakt je echt niet gelukkig. Je leven, daar waar je nu bent, is een optelsom van de keuzes die je hebt gemaakt. Soms bewuste keuzes, vaak onbewuste keuzes. Je kiest als het ware je leven bij elkaar. Als waar je bent aanbeland niet goed voelt, is de oplossing andere keuzes maken. Stapje voor stapje.
Doe vandaag eens één ding anders dan je gisteren deed
Als je altijd hetzelfde rondje loopt, neem dan eens een andere route. Als je altijd naar dezelfde supermarkt gaat, ga dan eens naar een andere. Als je altijd haast hebt, maak dan eens oogcontact met een voorbijganger en knoop eens een praatje aan. Dit lijkt misschien nergens over te gaan, maar met kleine stapjes train je je hersenen zodat ze zich herinneren dat je in staat bent om te veranderen. Dat niets vaststaat, maar dat de keuzes en mogelijkheden in je leven eindeloos zijn. Als je nieuwsgierig wordt naar je leven, verandert je angst om andere keuzes te maken in opwinding. Je hoeft niet te blijven waar je bent, hoe je bent en te blijven doen wat je altijd deed. Je ziet niet vast. Je denkt jezelf vast.
Wat zeg je tegen jezelf?
Hou eens een dag bij hoe vaak je ‘ik kan het niet’, ‘ik moet’, ’ik zou’ en ‘ik probeer het’ zegt.
‘Ik kan niet’ betekent: ik doe het niet.
‘Ik moet’ en ‘ik zou’ betekent dat je afstand doet van je keuzevrijheid.
‘Ik probeer het’ is liegen. Je doet het of je doet het niet.
Schrap deze woorden uit je taalgebruik. Vervang die woorden die je tegenhouden door iets anders, zoals: ‘ik kan, ‘ik wil’, ik ben bereid om’, ik kies’, ‘ik ben’.
‘Je bent zo veranderd’
Toen mijn vriendin dat tijdens die strandwandeling zei, voelde ik het als een verwijt. Kennelijk was ik slechter geworden dan ze me voorheen vond… inmiddels weet ik dat ze me alleen ánders vond. En dat was ik ook. Ik was gegroeid. Voor haar lastig, maar voor mij een zegen.
‘Je bent zo veranderd’: o, ik hoop dat dat nog vaak tegen jou en mij wordt gezegd!
Waarin ben jij ‘zo veranderd’? Wil je dat hier met mij delen?
