Ik baal ervan en ben niet de enige 

Ik zie steeds meer ongeduldige en boze mensen om mij heen en ik begrijp ze heel goed. Nog es 3 weken lockdown er bovenop. Iedereen kan zo ondertussen haar/zijn eigen ‘coronaverhaal’ vertellen en heel veel mensen dreigen mentaal onderuit te glijden.

Net als iedereen heb ook ik mijn pijnpunten 

Er zijn heel wat momenten dat ik me afvraag wie er nu gek aan het worden is: de wereld of ik? Maar ik zou wel een hele waardeloze lifecoach zijn als ik mezelf onderuit zou laten halen en in sombere gedachten zou blijven hangen (waar ik vroeger overigens best goed in was).

Ik houd de moed erin

Dat heb ik moeten leren. En het is nu meer nodig dan ooit. Heel graag deel ik dus met jou wat mij steeds weer opnieuw helpt om te relativeren en de moed niet te laten zakken.

Er zit ruimte tussen wat je meemaakt en jouw reactie 

Met andere woorden: je kunt kiezen hoe je wilt reageren. In eerst instantie word je zeer waarschijnlijk meegesleurd in je oude patroon: je reageert zoals je altijd al reageerde. Zo gaat dat nou eenmaal. Maar op het moment dat je je dat bewust bent en blijkt dat het je geen steek verder helpt, kan je een andere keuze maken.

Het balen mag er zijn (maar blijf er niet in hangen) 

Je mag boos zijn, je mag verdrietig zijn, noem maar op. Het heeft geen zin om krampachtig je gevoelens weg te drukken. Soms is een situatie gewoon vervelend. Laat gevoelens toe, laat ze er mogen zijn. Alleen: als je erin blijft hangen schiet het voor geen meter op. Dus kun je kiezen: erin zwelgen of in beweging komen. Blijven kijken naar wat er niet kan, of kijken naar wat er wel kan?

Doorbreek een patroon dat je niet verder helpt

Hoe doe je dat? Dat is vrij eenvoudig. Kom in beweging. Letterlijk. Als je zit te piekeren: sta op. Die eenvoudige beweging doorbreekt het pieker-patroon al. ‘Hé wat gaan we nu doen? We waren toch aan het piekeren?’, is het signaal dat dan razendsnel in je hersenen afgaat.

Of adem een paar keer heel diep in en uit. Blaas alle frustraties eruit. Je geeft jezelf hiermee letterlijk lucht. En daarmee kun je van de ruimte die de piekerkant van je hersenen kreeg, verhuizen naar de creatieve kant. Dat is waar je antwoorden en oplossingen liggen verstopt.

En als je dan toch weer in het piekeren schiet? 

Repeat. Repeat. Repeat. Steeds weer opnieuw die patronen, gewoontes doorbreken die je niet vooruit helpen. Zo ontstaan nieuwe patronen en gewoontes. Niet à la minute, maar de aanhouder wint!

Je hoeft ook geen 6 maanden vooruit te piekeren 

Voor wat er dan gebeurt. Zelfs niet voor morgen. De toekomst is nog nooit gebeurd. Weet jij veel wat er op je pad komt? Dat weet niemand. Tenzij je een glazen bol hebt, maaruh daar zou ik niet al te veel op vertrouwen 😉 En als je dan toch niet weet wat er staat te gebeuren, waarom dan niet uitgaan van het positieve totdat het tegendeel bewezen is? En dat moment komt misschien wel nooit!

Leer van anderen

Vorige week heb ik ‘Waar een wiel is, is een weg’ van Jaap Bressers gelezen. Dat boek is eigenlijk al een ‘ouwetje’ (2016). Jaap neemt op zijn 21e tijdens zijn vakantie in Portugal een frisse duik in zee en komt er met een hoge dwarslaesie uit. Jaap is voor de rest van zijn leven vanaf borsthoogte verlamd. Zit in een rolstoel en kan zijn vingers zelfs niet bewegen. Evengoed rondt hij  tijdens zijn zware revalidatieperiode zijn Bachelor- en Masteropleiding af en wordt student-assistent van oud minister Jaap Winsemius. Jaap ontdekt dat humor een geweldig middel is om te relativeren. Hij is Nederlands eerste sit-down comedian. Hij trad op in bijna alle grote theaters van het land, op diverse festivals en gaf Engelstalig shows. 

Hij doet het anders

Als er nu iemand zou zijn die ‘het recht heeft’ om de rest van zijn leven vet te blijven balen en in uitzichtloosheid te verdwijnen, zou het Jaap Bressers kunnen zijn. In plaats daarvan inspireert hij mensen op hun eigen manier het verschil te maken. Zoek je perspectief, inspiratie, dan is dit boek is een aanrader van de bovenste plank.

Ook mijn uitlaatklep is ‘verschil maken’ 

Het is een van mijn belangrijkste kernwaarden. Ik haal mijn zin uit mijn coachingspraktijk, uit de prachtige mensen die ik mag coachen. Hoe mooi is het om mensen weer te zien stralen, om de lichtjes weer terug in hun ogen te zien, om te zien hoe ze hun zin weer ontdekken!

Én ik geef mezelf ook perspectief door een groot kruis in mijn agenda te zetten: mijn eerste reis van dit jaar naar mijn dochter en kleindochtertje in Italië staat gepland. Want hoe dan ook: de wereld gaat weer open! Ja, ik heb zeker nog zin! En jij?

Hoe hou jij de zin erin? Wil je dat hieronder met mij delen? Daar word ik blij van!🍀