Mijn buurvrouwtje stond geduldig achter me te wachten. Het was dan ook niet zo maar een buurvrouw maar de allerliefste buurvrouw die je je maar kon wensen. Mijn drie dochtertjes waren dol op haar. Zij, mijn dochtertjes, hadden trouwens heel wat minder geduld, ze stonden ongeduldig rond mij aan mijn naaimachine te springen. “Is het nou klaar mam! Kunnen we nu gáán!” “Nog heel eventjes dan is het klaar” antwoordde ik met het zweet op m’n voorhoofd en zoefde de zoom van het rokje voor mijn jongste dochter onder de naaimachine. Het strijkijzer stond al klaar. Roef nog even het stoomstrijkijzer erover (zodat de zoom mooi zou vallen) een hoppa, klaar! De meisjes konden met hun liefste buurvrouw mee naar het schoolfeest.
Het was weer gelukt!
Poeh! Dat was weer op de valreep, maar het was weer gelukt! In die tijd, toen mijn meisjes klein waren, naaide ik al onze kleding zelf. Rokjes, jurkjes, broeken en zelfs jassen. Ooit begonnen als een hobby omdat kleding kopen veel te duur was, had ik er steeds nog enorm veel plezier in om zelf onze kleding te naaien. Op dinsdagochtend ging ik al om 07.00 u naar de markt in Goes. In de winter zelfs met een zaklantaarn. Dan zocht ik de mooiste lappen uit, à 6 gulden per stuk, waar ik dan de leukste kleding van naaide. Uit één lap kon ik precies een broek halen en een uit andere een mooie blouse. Jeetje, als je dan nu kijkt wat kleding kost…maar goed daar gaat dit blog niet over.
Daar kon niemand iets op aan te merken hebben!
Als ik heel eerlijk ben had dat rokje allang klaar kunnen zijn. Maar in die tijd was ik nogal een pietje precies, lees perfectionist. Als de naad van een kledingstuk ook maar twee millimeter scheef zat, en dat mag je letterlijk nemen!, haalde ik heel de boel weer uit en stikte ze opnieuw. Alle kleding zag er dan ook altijd meer dan perfect uit, waar ik dan weer apetrots op was. Daar kon niemand wat op aan te merken hebben!
Want het was perfect
Ja, dan lijkt het heel mooi hè, perfectie. Mijn zelfgemaakte kleding zag er mooier uit dan de kleding die in de winkel hing. Dat is geen arrogante uitspraak, dat is omdat er in de kledingindustrie helemaal geen tijd is om naden keer op keer uit te halen. Dat moet allemaal snel snel en de productie moet hoog liggen.
Perfectionisme is helemaal niet zo handig
Met de wijsheid van nu weet ik dat 2 millimeter verschil in een naad echt geen wereldramp is. Dat geen mens dat ziet, dat het rokje er dan altijd nog geweldig uit zou zien. Maar zo denkt een perfectionist niet. Nu heb ik mijn perfectionisme achter me gelaten, want perfectionisme lijkt misschien een hele goeie eigenschap, maar als je eens kijkt wat er achter zit ben je beter af zonder.
Het weerhoudt je juist om je vleugels uit te slaan
Perfectionisme is bijvoorbeeld niet hetzelfde als je best doen (want dat doe ik nog steeds hoor en mijn lat ligt nog steeds behoorlijk hoog). Perfectionisme heeft niets te maken met gezonde prestaties en groei. Achter perfectionisme ligt de onbewust overtuiging dat als je maar perfect leeft, je er perfect uitziet en alles perfect doet, dat er dan niemand commentaar op je kan hebben. Perfectionisme is een vorm van zelfbescherming tegen verwijten, afkeuring en zelfs schaamte. Perfectionisme lijkt je te beschermen, maar het weerhoudt je juist om je vleugels uit te slaan.
Wat zullen ze er van vinden?
Je wilt in feite goedgekeurd en geaccepteerd worden, maar perfectionisme is zeker geen vorm van zelfverbetering. Ergens in je leven heb je als kind de overtuiging opgepikt ‘ik ben wat ik doe en hoe goed ik het doe’. Als perfectionist werd je als kind vaak geprezen om je cijfers, je gehoorzaamheid, je uiterlijk, het jezelf aan de kant schuiven bijvoorbeeld. Dus als jij maar ieder ‘pleast’, als jij maar presteert, als jij maar perfect bent dan wordt je gezien en gehoord en krijg je liefde. Mag je dan niet goed je best doen en streven naar een goed of mooi resultaat? Natuurlijk wel. Zolang je uitgangspunt is ‘hoe kan ik beter worden?’ groei je ervan als mens. Perfectionisme is op de ander gericht: ‘wat zullen ze er van vinden?’.
Het is doodeng
Het is heel belangrijk om het verschil te zien tussen gezonde inspanning en perfectionisme. Perfectionisme lijkt je groei te bevorderen, het tegendeel is echter waar. Het is doodeng om risico’s te nemen wanneer je een perfectionist bent, want je eigenwaarde hangt er vanaf. Daarmee staat perfectionisme juist je succes, je goed gevoel in de weg. Je zal je dromen niet waar maken vanwege je diepgewortelde angst om anderen teleur te stellen, te falen, fouten te maken.
En het grappige is
En het grappige is: perfect zijn bestaat domweg niet, dus het is streven naar een onhaalbaar doel. Je wilt als perfect gezien worden, maar dat is compleet onhaalbaar. Je hebt namelijk geen enkele invloed op hoe anderen jouw zien. Geen enkele! We zijn allemaal perfect in onze imperfectie is altijd een mooie uitspraak. En het is nog waar ook. Als niemand perfect is waarom zou jij dat dan wel moeten zijn?
Hier heb je totaal geen invloed op
‘Dat is allemaal leuk en aardig, maar hoe kom ik er dan vanaf?’ hoor ik je nu denken. Allereerst zal je gewoon moeten erkennen dat je jezelf niet tegen de buitenwereld kunt beschermen, dat je totaal geen invloed hebt op hoe anderen op jou regeren. Ik heb het al eens eerder verteld: je kan je omgeving onderverdelen in 3 categoriën:
1. Je fans, nou die vinden je sowieso leuk, wat je ook doet en hoe je het ook doet.
2. De onverschilligen, het zal hun een worst zijn wat je doet. Ze hebben het veel te druk met zichzelf om zich met jou bezig te houden.
3: In social media termen ‘de haters’ hoe goed je je best ook doet, je doet het toch nooit goed genoeg, want ze moeten gewoon niets van je hebben.
Dat is wel een beetje hard
Klinkt dat hard? Wel, mij gaf het heel veel duidelijkheid, omdat ik een kampioen was in pleasen en hiermee in één klap besefte dat ik een race aan het lopen was die bij voorbaat al was verloren. Plus dat je jezelf gewoonweg niet kunt beschermen tegen gevoelens die te maken hebben met afkeuring, schaamte, (stille) verwijten. De woorden die uit iemands mond komen zeggen altijd meer over die persoon dan over jou. Wat jij te doen hebt is leren met jouw gevoelens om te gaan.
Ik heb een jarenlange weg naar mezelf accepteren zoals ik ben afgelegd. Gelukkig kan ik jou nu helpen die weg voor jou een stuk korter maken. In 3, 4 maanden tijd kan jij die omslag maken. Hoe zou je leven er dán uitzien!?
En nu dan?
O en hoe ik dat nu doe als ik nog eens een rokje onder mijn naaimachine leg? Nou eerlijk gezegd heb ik daar nu geen tijd meer voor. Dat wil zeggen, ik maak andere keuzes qua tijdsbesteding. Want er is natuurlijk overal tijd voor, het ligt er alleen aan hoe we kiezen die tijd in te delen. Maar goed, soms belandt er nog wel eens een kapot kledingstuk bij mama/oma: “mam kan jij dat even onder je naaimachine leggen”. En dat doe ik met alle liefde en plezier. Alleen ga ik de naad als hij per ongeluk een beetje scheef loopt niet meer keer op keer uithalen. Goed is goed genoeg.
