Om nooit te vergeten!

Het was een sneeuwvakantie om nóóit te vergeten! Ook al is het jarenlang geleden. Mijn zusje en gingen samen een weekje skiën in Oostenrijk. Lowwww budget. We gingen met haar knalrode bestelbus, een ouwetje maar hij deed het nog prima. Als je kunt autorijden kan je ook in een bestelbusje rijden was ons motto en hoppa daar gingen we! Zo lang naar uitgekeken en zoveel zin in!

Stoere meiden!

Het was een ijskoude winter, ook onderweg hadden we veel sneeuw. We hadden nogal veel bekijks bij de tankstations. Niemand verwachtte klaarblijkelijk dat er twee meiden uit dat oude knalrode busje zouden stappen. Wat hadden we een lol! Stoer wisselden we van plek, even de voeten buitenboord bungelen om onze laarzen tegen elkaar aan schoon te schoppen, onze benen naar binnen zwieren en hup daar gingen we weer.

Onze trouwe rode vriend

Moeiteloos bracht het rode busje ons naar ons prachtig gelegen hotelletje. Het lag tegen  een berg aangeplakt en het restaurant was als het ware boven de rivier gebouwd. Een sprookje! De laatste klim was even spannend of onze trouwe rode vriend het zou trekken, maar ja hoor ook dat ging prima, hij liet ons ook hier niet in de steek!

So far so good

Elke nacht viel er een flink pak sneeuw, zo’n pak dat je je auto moet uitgraven zeg maar. Elke ochtend veegden we het busje schoon, even starten en de motor warm laten draaien zodat we eind van de week als we weer naar huis zouden rijden niet voor verrassingen zouden komen te staan. Het oude ‘beestje’ deed het prima! Daar waar de mega dure luxe wagens vaak niet wilden starten, hadden wij geen enkel probleem. So far so good.

We konden wel zonder

Het skiën was een ander verhaal. We hadden bedacht dat we geen les zouden nemen. Mijn zusje kon het wel en ik had het jaar daarvoor nog les gehad van een steengoeie Italiaanse skileraar, dus dat moest wel lukken, toch? Ik vond het eerlijk gezegd wel spannend, maar een blauwe piste moest wel lukken. (Voor de niet skiërs onder ons: een blauwe piste is als een vloeiend glijbaantje, de rode piste is als een stijlere glijbaan, de zwarte piste is als een muurtje, dat klinkt heel schattig, maar die helling gaat zo ongeveer steilrecht naar beneden. Niks schattigs aan voor mij 😬)

Een heel dom plan

Daar gingen we dan op dag één, op de piste in een onbekend ski gebied. Ik nam de verkeerde afslag (daar was ik op de skipiste nogal goed in 😜) en kwam zodoende niet op de blauwe piste maar op de rode. En die rode was best wel steil…  Waar was al mijn techniek gebleven die ik me vorig jaar zo had ingeprent??! Ik schoot uit de bocht, vloog in de rem, remmen remmen remmen en kreeg het steeds benauwder. Het zweet brak me uit. Hoe kwam ik hemelsnaam ooit heelhuids naar beneden? Dit was echt wel een heel dom plan. Waarom was ik niet gewoon met een lesje begonnen? Het skiën weer even in de benen krijgen en dán alleen de piste af. Ik kon mezelf wel voor m’n kop slaan.

En daar gingen we

Vraag me niet hoe ik beneden ben gekomen, maar op een of andere manier was het toch gelukt. Gelukkig kunnen m’n zusje en ik samen om alles lachen dus we lachten het er wel uit én we namen ons voor om de volgende dag toch maar een skileraar te reserveren 😉 Ik toch zeker! We beloofden onszelf een duik in het heerlijk verwarmde zwembad bij ons hotel om onze stijve spieren te ontspannen en gingen op zoek naar de bushalte. We zwierden onze ski’s op onze schouders, klikten onze skischoenen wat losser en lopen maar.

Dit moest lukken, toch?

Dat skiën was dan wel niet perfect gelukt, maar in de bus stappen dat konden zelfs wij nog wel. Nog nalachend stapten we in de bus die ons naar ons hotelletje zou brengen. We genoten van het prachtige uitzicht, de magnifieke kloven waar de bus doorreed, de stroompjes water, de sneeuw op de bomen, jeetje wat was de wereld toch mooi! Totdat een van ons een heldere ingeving kreeg: de rit ging toch wel erg lang duren… Een rit van een kwartiertje hadden we op het bord bij de bushalte gelezen. Hmmm we waren eigenlijk al veel langer onderweg… We zouden toch niet…

O nee hè!

We zagen een richtingaanwijzer waar de naam van het dorp van ons hotelletje op stond, chips…… die wees precies de andere kant op! We waren in de verkeerde bus gestapt! Hoe was dat nou mogelijk! Nou ja geen probleem, de eerste volgende halte uitstappen en dan de eerstvolgende bus de andere kant opnemen. Hoe moeilijk kon het zijn? We schoten alweer in de lach en vol goeie stapten we uit en stonden we op een bus de juiste kant op te wachten.

Wat een rot end!

Goh eigenlijk was het helemaal niet zo ver en dat wachten duurde toch wel heel erg lang… zou er nog wel een bus komen… Weet je wat, we laden onze ski’s weer op onze schouders en gaan gewoon lopen (hoezo een tikkeltje eigenwijs 😉) Lachen gieren brullen en zingen onderweg en maar doorgaan en maar doorgaan. Als we ergens allebei goed in zijn is het wel in doorzetten. Ik weet niet meer hoe lang we hebben gelopen, maar het was eigenlijk echt wel een rot end. Maar als je lol hebt onderweg heb je er zo geen erg in. Alhoewel… Ver na donker kwamen we uiteindelijk in ons hotelletje aan, die duik in dat warme zwembad en een heerlijk diner hadden we dubbel en dwars verdiend!

Niet voor herhaling vatbaar

Achteraf was het lachen gieren brullen en het is een verhaal wat we nog heel wat keren hebben opgehaald. Maar heel eerlijk: dit avontuur was natuurlijk niet echt voor herhaling vatbaar. Om nog maar niet te spreken van de terugreis, maar dat is voor een volgende keer anders wordt het wel een heel lang verhaal.

Onze les

Moraal van het verhaal: er zijn heel veel dingen die je prima zelf in je eentje kunt. Autorijden bijvoorbeeld. Of fietsen. Dat heb je al zo vaak gedaan, dat je dat bij wijze van spreken met twee vingers in je neus kunt doen. Er zijn ook dingen waarbij je beter de hulp van een specialist kunt inschakelen. Als je je op terreinen waagt waar je nog niet zo bekend bent, zoals ik op de ski pistes bijvoorbeeld 😜

En jij?

Je wordt aan het begin van het jaar zo ongeveer platgebombardeerd met allerlei aanbiedingen van allerlei coaches die jou wel eens eventjes zullen helpen met de veranderingen die jij zo graag in je leven wilt. Die je zullen helpen met het uitvoeren van al jouw goede voornemens. Ongetwijfeld heb je al bedacht dat je het net zo goed zelf kunt proberen. Dat het in je eentje ook wel zal lukken. Je wilt immers al zo lang en zo graag tijd en ruimte voor jezelf, zelf ook eens aanbod komen. Hoe moeilijk kan het zijn?

Je weet het toch wel

Je weet echt wel hoe je dat moet doen. Je hebt er al zo vaak over gelezen en gehoord! Net zoals ik met skiën, hoe moeilijk kan het zijn: ski’s onderbinden en gewoon doen wat ik al zo vaak had gehoord. En toch ging het niet….. En het zou zomaar kunnen dat als jij het op dezelfde manier gaat aanvliegen als in 2022, dat het je dan ook niet gaat lukken. Het zou zomaar kunnen dat je net wat meer nodig hebt. Net zoals ik net wat meer lessen nodig had.

Weten en kunnen

Iets weten is gewoon echt niet hetzelfde als iets doen, als iets kunnen. Daar is gewoonweg meer voor nodig. Voor sommigen dingen kan je nu eenmaal beter een tijdje een specialist met je mee laten lopen dan zelf blijven doormodderen. Ik had nog wat angst te overwinnen op de skipiste. Zou het kunnen dat jij nog wat onbewuste patronen en overtuigingen te overwinnen hebt? Wat blinde vlekken die je zelf niet ziet (logisch anders zouden het geen blinde vlekken zijn) maar die je wel blijven tegenhouden zolang je ze niet aankijkt?

Weten omzetten in doen en kunnen? Vraag dan HIER jouw gratis ‘Nu is het Mijn tijd’ sessie aan.