Er zaten enge monsters onder mijn bed, ik durfde in het donker niet alleen naar boven. Zou dat echt wel goed gaan met die verstandskies trekken? Ik geloofde er niets van! Mijn eerste presentatie: mijn keel voelde compleet dichtgeknepen. Heb ik me nu echt ingeschreven voor die opleiding?! Het zweet brak me uit…
We kennen het allemaal
Angst. Je wilt er liefst keihard van weglopen (vluchten) of je voelt je als bevroren en kan geen kant meer op. Zo van ‘als ik me nu maar heel stil hou verdwijnt het wel (de monsters onder bed) Of je probeert er onderuit te komen: ‘ik kan ook gewoon een mailtje sturen dat ik die opleiding toch maar niet ga doen’ (want mailen is natuurlijk vele malen veiliger dan bellen 😉)
Licht in de duisternis
Voordat je nu denkt, wat is dat nu voor een raar mens, bang van monsters onder haar bed en niet alleen in het donker naar boven durven? Daar ben ik ondertussen overheen hoor 🤗 maar ik wil graag een mega inzicht over angst met je delen.
Duik even met me mee
In de Hebreeuwse bijbel: daar worden twee verschillende woorden gebruikt voor angst. Als je het zo bekijkt gaat er een wereld voor je open.
Het zit allemaal in je hoofd
Pachad is het eerste woord. Pachad staat voor de angst voor ingebeelde gevaren. Juist, die monsters onder bed bijvoorbeeld. Irrationele angst voor wat er zou kúnnen gebeuren. Voor alles wat je in je hoofd haalt wat er mis kan lopen. De slechtste scenario’s van wat jij je maar kunt inbeelden. Het vliegtuig dat wel neer zal storten als jij erin zit bijvoorbeeld. Of de angst om je uit te spreken, want: ‘wie zit er nu op mij te wachten? Stel je voor dat ik mezelf vreselijk voor gek zet’.
GROOTS…
En dan heb je Jira. Klinkt heel aardig, en dat is ze in feite ook, maar Jira is evengoed een woord voor angst. Jira staat voor de angst om je ruimte in te nemen, het gevoel dat je ervaart hoe groots je eigenlijk bent. Het gevoel dat je kunt ervaren dat er veel meer is tussen hemel en aarde, als je je verbonden voelt in de natuur bijvoorbeeld.
Niet doen?
Jira is ook de angst die mensen ervaren als ze bij mij in traject willen stappen. Diep van binnen weten dat het gaat brengen wat ze willen, meer zelfvertrouwen, gezond gevoel van eigenwaarde, grenzen aan kunnen geven, gewoon lekker in je vel zitten en een fijn leven leiden.. Ja LEIDEN met de korte ei. Maar Jira kan je daarin tegenhouden. In een coachingstraject stappen is voor iedereen spannend, echt zonder uitzondering. Ook voor mij, dat had je misschien niet gedacht hè? Ik was er gewoon niet goed van, maar ik heb het wel gedaan omdat ik weet dat mijn coach mij helpt me tot de vrouw te ont-wikkelen die ik wil zijn.
Wie ben je dan?
Jira nodigt je uit tot groei. En ja dat kan heel spannend zijn. Wie ben je dan als je ‘alles’ ineens ‘heel anders’ gaat doen? Het antwoord is eenvoudig: je gaat alles niet ineens heel anders doen, je gaat het (eindelijk) doen zoals voor jou goed voelt. Zodat je uitgroeit tot de mens die je bedoelt bent te zijn.
Ja doei! Of hoppa?
Van nature willen we situaties waarbij we ons ongemakkelijk voelen uit de weg gaan. Dat doet je overlevingsmechanisme. Dat oeroude brein dat direct overuren draait als we iets spannends willen gaan doen. Want spanning duidt voor je oerbrein op gevaar. Het oeroude brein weet immers het verschil niet. Het reageert nog steeds op precies dezelfde manier als toen we nog in een hol woonden en er een beer voor ‘de deur’ stond: heel primair: je vlucht (ik doe het lekker toch niet), je bevriest (ik kan niet kiezen, ik zie wel wat er gebeurt) of je vecht (hoppa ik doe het toch).
Oeps!
Voor ik dit blog ging schrijven was ik in gesprek over communicatie vormen. Het ging o.a. over een nieuw online aanbod dat ik zou maken. Ik voerde allerlei redenen aan om het niet te doen. De dag was niet handig, de timing was vast verkeerd, eigenlijk had ik er ook geen tijd voor… en ineens hoorde ik mezelf bezig. Dit is Jira die spreekt. De angst om een nieuwe plek in te nemen, de angst om een grotere plek in te nemen. De angst om mezelf enorm te stretchen. Oeps…
Nieuw!
Je mag dus binnenkort mijn nieuwe aanbod verwachten. Want ja, als de prachtige mensen die ik coach dappere stappen zetten, mag ik zelf minstens het goeie voorbeeld geven!
Vóóruit
Elke keer als je weer een stap ‘dreigt’ te groeien voel je Jira. Fijn om te weten toch? Jij kiest. Groeien of stil blijven staan. En stilstand is…. juist, achteruitgang. Jira mag je helemaal verwelkomen. Je hebt dan contact met je diepste zelf en daar weet je wat het beste voor jou is. Alle ruis komt uit je denken. Ik hoop dat als je nog eens angst ervaart dat je het onderscheid maakt tussen Pachad en Jira. Pachad daar kun je aan werken, Jira daar kan je mee vooruit.
Nou dit is er echt weer eentje in de categorie “heel handig als ik dit 30 jaar eerder had geweten” 😉 Maar… we weten het nu!
Wat doet dit met je nu de twee verschillende angsten kent? Wil je dat hieronder met mij delen? 🍀
