Weet je, ik heb in mijn leven al heel wat gasten over de vloer gehad. Soms heel behulpzaam, soms haalden ze heel de boel overhoop, weer een ander liep te tieren en te razen. Ik zal ze eens aan je voorstellen, misschien herken je ze wel:

*Verlangen stond voor de deur

Ik zei: ”Hallo, kom binnen”. Verlangen ijsbeerde ongedurig door de kamer, afgewisseld met zich blind staren voor het raam. Ik observeerde haar en als ze me aankeek knikte ik, alsof ik daarmee zeggen wou: “ik ken jou”.

Toen klopte Kennis aan

Ik zei: ”Hallo, kom binnen”. Hij begon allerlei dingen te ordenen en te verzetten, terwijl ik mijn chaos nu juist wel prettig vond. Ik vroeg hem om zich een beetje rustig te houden en niet alles in hokjes en laatjes te stoppen, maar hij ging maar door alsof hij het heel druk had en een belangrijk doel moest bereiken. Toen werd er weer aangebeld.

Daar stond Wijsheid voor de deur

Blij zei ik:”Hallo welkom!” Ze droeg geen jas en ook geen schoenen en liep meteen de kamer in. Toen Kennis haar zag vluchtte hij snel naar buiten en trapte daarbij op haar tenen. Wijsheid gaf geen kik, glimlachte alleen maar. Ze was gewend dat Kennis haar niet graag zag. Verlangen werd juist rustig van Wijsheid en ging eindelijk zitten.

Toen klopte Woede aan

Ik schrok en deinsde achteruit. “Verdwijn, jij bent slecht!” Riep ik. Ik wilde de deur dichtgooien, maar dat ging niet, net alsof er een hele harde tegenwind op stond. “Ben je zo laf dat je me niet durft binnen te laten?”, vroeg Woede. Ik zei: “Ik weet het niet. Je bent zo immens. Maar oké dan. Kom binnen”. Zijn cowboylaarzen zaten onder de modder, maar hij wilde ze niet uitdoen en liep zo de kamer in. Hij raasde en tierde en stampte in het rond. Ik deed niet anders dan hem aankijken en wachten totdat hij uitgeraasd was. De modder lag overal. Ik pakte stoffer en blik om het op te ruimen.

Wijsheid nodigde Woede uit om even naast haar te komen zitten. Eerst weigerde Woede, maar omdat hij nogal uitgeput was, gaf hij toch toe. Wijsheid keerde zich naar Woede: ”Nou, nou je bent me er wel eentje jij”. En ze schoten allebei in de lach.

Toen klopte Verdriet aan

Ik zei: ”Nee moet dat nu?” Toen ze dat hoorde keek ze nog treuriger dus ik zei: ”Vooruit dan, kom maar in mijn armen.” En ze huilde en huilde tot alle tranen op waren en mijn blouse doorweekt was. Toen viel ze in slaap. Ik legde haar voorzichtig op de bank en wikkelde een dekentje om haar heen. Ze was zo moe van alles tegenhouden. Ik wist precies hoe ze zich voelde. Ik kende haar al zo lang.Toch had ik haar niet genoeg aandacht gegeven en haar, als het mij even niet uitkwam, weggeduwd. En dat speet me nu heel erg.

Toen klopte Eenzaamheid aan

Ik keek met één oog en zei: “Wat kom je doen?” “Jouw spiegelen”, zei Eenzaamheid. Ik schrok en zei: “Ga weg! Ik wil jou niet’. Eenzaamheid draaide zich om en gebukt liep ze weg. Ik sloot snel de deur. Na een paar minuten werd er weer geklopt. Angst stond voor de deur. Ik schrok en verstijfde. “Laat je me buiten staan?” Vroeg Angst. Ik was zo bang voor wat ik zag dat ik de deur dichtsmeet. 

Later werd er op de deur gebonkt

Er werd opnieuw geklopt. Ik deed niet open en durfde niet te kijken wie het was. Later werd er weer geklopt, nee gebonkt! Zo hard dat het huis ervan trilde. En ja hoor, daar stond Angst weer. Hij liet zich niet negeren en wegsturen. Hij keek nog banger dan de vorige keer en leek gegroeid. Ik verzamelde moed, opende de deur nog iets verder, keek hem helemaal aan en liet hem binnen terwijl ik naar de kapstok wees. Hij deed zijn jas uit en toen zag ik dat hij leeg was. Er zat niets in die jas! Ik keek naar de kapstok en zag dat de jas er opeens ook niet meer hing. Ik snapte er niets van, maar voelde me wel opgelucht en kalm. Toen ik de kamer binnenkwam zag ik dat Verlangen ook was verdwenen. Samen met Angst was ze met de noorderzon vertrokken. 

Nee hè, weer een klop op de deur

Toen werd er weer geklopt. Nee hè, dacht ik. Ik deed open en daar stond Eenzaamheid opnieuw. “Waarom ben je teruggekomen?” vroeg ik. “Om jou te spiegelen en omdat je me de vorige keer de deur wees”.  “Kom maar binnen dan, ik kan er blijkbaar niet omheen”, zei ik. “Nee inderdaad. Ik ben je trouwe metgezel en als je mij ontkent of afwijst doe je me pijn en daarmee jezelf ook.” 

“Het spijt me”, zei ik, “je was me te groot, ik durfde niet echt naar je te kijken”. “Daarom kwam ik steeds terug, snap je het nu?” vroeg Eenzaamheid. Ik knikte en mijn tranen vloeiden tot op de grond. “Ik zag jou altijd als mijn grote vijand”, zei ik. Eenzaamheid knikte. “Ja, je zag me niet zoals ik was”. 

Wie stond daar??

De volgende ochtend hoorde ik iemand lachen. Ik liep op het geluid af en opeens opende de voordeur zich vanzelf. En daar stond LIEFDE. Ik werd bijna verblind. Warmte en helder stralend licht vulden de hele gang. En zelf was ik nergens meer te bekennen. Ik was Liefde geworden. Blij dansten we de kamer in en alles werd één groot Licht. Er was niets en niemand meer, de ruimte was niet alleen volledig leeg, maar zelfs de kamer bestond niet meer. Binnen was buiten, buiten was binnen, Niets was alles wat er was. Een leegte die overstroomde van volheid. Als een waterval. Teveel om binnen te laten. Teveel om buiten te laten.

* Met dank aan Corrine die dit verhaal meenam naar onze Yoga & Gewoon Loslaten Retreat april 2022.

Heet ze welkom

Ik heb zomaar het vermoeden dat bovenstaande gasten ook regelmatig bij jou aankloppen, net zoals bij ieder ander. Het beste wat je kunt doen is ze welkom heten. Ze mogen er zijn en als je ze aandacht hebt gegeven zullen vanzelf weer verdwijnen. 

Loslaten, hoe dan!

Er bestaan veel misverstanden over loslaten en die wil ik als Loslaatcoach™ weer eens even uit de wereld helpen.

Je maakt in je leven van alles mee. Logisch, dat is leven. In je hoofd ontstaan de verhalen, het verhaal over je jeugd, het verhaal over je relatie, het verhaal over je werk, het verhaal over je scheiding en ga zo maar door. 

Aan die verhalen kleven allerlei emoties. Die emoties zitten niet in je hoofd, nee die zitten in je lijf. En als ze er niet mogen zijn, als je ze niet toelaat, dan zetten ze zich vast in je lijf. Denk maar eens aan oude volkswijsheden als ‘er ligt iets op je maag’, ‘wat heb je op je lever’, je gal spuwen’. Die uitspraken zijn zo gek nog niet.

Als jouw emoties er niet mogen zijn, als je ze niet kunt verteren, kan je op den duur last krijgen van je maag. Als je nooit boos mag zijn, kan je op den duur last van je lever krijgen. Als jij je gal nooit spuwt, kan je galklachten ontwikkelen. Zo maar een paar voorbeelden.

Leek dit in eerste instantie alternatief gewauwel, meer en meer ontdekt de wetenschap het ook. Steeds meer wordt erkent dat mensen na een orgaantransplantatie andere gevoelens hebben. Nader onderzoek leert dat de orgaandonor die gevoelens had. Dus het is echt geen flauwekul.

Loslaten gebeurt in en met je lijf, niet met je hoofd. Wat wel zo is, is dat je ook met je mindset (die gedachtensoep in je hoofd) aan de slag mag. Natuurlijk leer ik je dat ook

Leren loslaten zou geen luxe moeten zijn, iets wat je ooit nog wel eens gaat doen als je tijd, geld en energie over hebt (dan kan je trouwens wachten totdat je een ons weegt). Loslaten is wat je broodnodig hebt om gezond te blijven. Het is iets wat je gewoon kunt leren en heel eenvoudig, zonder dat het je bakken met tijd kost, elke dag kunt doen. Dát is waar ik jou mee help en wat ik je leer. Zodat ook jij alle bovengenoemde gasten langs de voordeur durft te ontvangen en ze via de achterdeur ook weer laat vertrekken. Elke keer weer opnieuw.

Emoties, durf jij ze toe te laten? Wil je dat hieronder met mij delen?