Het is niet helemaal zonder gevaar wat we gaan doen. Dus eerst krijgen we een uitgebreide briefing op de parkeerplaats:
‘Iedereen een helm?’ Check.
‘Allemaal een hoofdlamp?’ Check.
‘Zorg dat je niet ergens alleen achterblijft. Blijf bij de groep. Zorg voor elkaar. Alleen vind je nooit de weg terug.
Voel je paniek opkomen: ga dan naar je ademhaling, diep in en langzaam uit.
Blijf je toch ergens alleen achter, blijf dan waar je bent. Wij vinden je wel.
Ga vooral niet alleen lopen dwalen.
Luister ook naar onze jongste gids (10) hij heeft dit al zeker 20x gedaan.’
Helder.
Daar gaan we.
Et voilà
Het begint met een flinke steile klim, ik ben blij met mijn stevige wandelschoenen al waren ze in het vliegtuig behoorlijk warm aan mijn voeten 😬 We bewegen ons langs struiken en takken die vrijwel overal over het smalle pad hangen. Stap voor stap, slinger de slang klimmen we naar boven de berg op. En dan voilà, we staan voor de ingang.
Mijn diepe wens
Helm op, lamp aan, paar stappen vooruit en we staan al voor de eerste nauwe doorgang. Hmmm zou zomaar kunnen dat die helm echt geen overbodige luxe is… Plat op je buik is de enige manier om hier door te komen. O ja ‘oude kleiding die vies mag worden’ was ook nog een van de adviezen 😉 Ik merk op dat ik totaal geen aarzeling of angst voel. Dit was een hele grote diepe wens van mij, hij zou alleen nog 1000x mooier uitkomen dat ik had kunnen bedenken…
Plat op m’n buik
Op handen en knieën gaan we verder. Stukje rechtop lopen en dan weer plat op de buik. Door water deze keer, een plas. Ook hier in Zuid Frankrijk heeft het veel geregend en dat merk je zelfs diep onder de aarde. Nou dat wordt dus een nat pak. Al kan je er natuurlijk ook voor zorgen dat je de laatste van de groep bent, als er 14 je voor zijn geweest hebben zij de plas wellicht al voor jou met hun kleding opgedweild 😉 De groep aarzelt even. Ik stap samen met een collega naar voren, Hup we gaan gewoon plat door die plas door die nauwe spleet. Mijn jas is toch waterdicht.
We zijn er nu toch
Hi hi maar mijn broek is natuurlijk niet waterdicht, maar ach we er zijn nu toch. Grappig dat de dames eerst gaan en de heren aansluiten. Of zou dat toeval zijn 😉 Terwijl ik dit schrijf, in de tuin van mijn B&B, met uitzicht op het kasteel van Foix, glij ik in gedachten weer verder door dit magische avontuur. Die prachtige Katharen grotten, daar waar ze hebben gewoond, geleefd, gewerkt, gebeden… Urenlang waren we onder de grond, besef van tijd waren we totaal verloren. Wowwwww!
Stikdonker en toch…
In een van de zalen zaten we te mediteren. Lampen uit, in het stikdonker. Bijzonder dat, als je ogen gewend zijn aan het donker, je dan toch iets van licht ervaart. Je ziet zwart stikdonker en ergens daar tussendoor toch iets van licht. Wellicht het licht van je eigen ogen? Het is stil in de grotten en ook weer niet. Ik hoor waterdruppels die de prachtige stalagmieten vormen en ik hoor moeder aarde. Wat een magnifieke ervaring…
Betoverend
Als we in een andere zaal zitten te mediteren klink er opeens betoverend fluitspel. Bleek dat Robert zijn fluit in z’n grote rugzak had meegenomen. Wowwwww…
Het lukt nèt
We kruipen en sluipen verder. Zelfs onder de ‘guillotine’ door: op je rug door een héle nauwe spleet schuiven. Het lukt nèt. De grotten worden mooier en mooier. Watertjes, de ene stalagmiet nog mooier dan de andere. Waaier vormen, jeetje ongelofelijk dat enkel en alleen waterdruppels al dit moois zo diep onder de grond kunnen creëeren…
Kippenvel
In de laatste zaal vormen we een kring rond het licht van één waxinelichtje. De klankschaal van gids Christian klinkt hier werkelijk magisch. We leren het refrein van een oeroud Oxitaans lied. Robert en Christian zingen de coupletten en wij vallen allemaal in bij het refrein. Kippenvel…
Eeuwenoude tijden herleven
Er klinkt weer fluitspel. Anders… de panfluit van Christian vult de ruimte, de grotten, met prachtige melodieën…. Eeuwenoude tijden herleven voor mijn geestesoog…
Ik had een wens
Een wens februari jl geboren, toen we voor het eerst met onze groep Transformatief Coaches in opleiding in Terra Nova, Katharenland waren. Ik voelde daar mijn roots en nam me voor dat ik de volgende keer hoe dan ook de katharen grotten in zou gaan. Ik gooide het in groep, wie wil er mee?
Veel ingenieuzer
Het universum werkte, zoals altijd, weer veel ingenieuzer dan we als mens kunnen bedenken. De gids en onze datum bleken helaas geen match. Veel ruimte hadden we verder niet i.v.m. onze lesdagen. Wat nu? Dan toch maar niet dan? Nee hoor, toch wel! Onze teacher, Robert Bridgeman, kind aan huis in de katharen grotten, pikte het onverwacht op: ‘Wat als ik jullie begeleid?’ En toen we aankwamen bleek Christian er tóch te kunnen zijn. De gids die bij wijze van spreken in deze grotten woont, er blindelings de weg weet en prachtige verhalen vertelt.
Nog veel mooier
Zo werd mijn wens in het echt nog vele malen mooier dan ik had kunnen bedenken. En zo werkt het met alles. Zend uit wat je wilt, het universum doet de rest én maakte nog veel mooier, beter, dan jij had kunnen bedenken.
Herboren
De staan voor de laatste nauwe doorgang. Mijn ellebogen en knieën vinden het eerlijk gezegd wel genoeg zo. Wel bijzonder: ik die altijd in no time onder de blauwe plekken zit heb er aan dit avontuur geen een overgehouden. Geen enkele! Wat wel gebeurde: ik kwam als herboren uit de grotten, voelde een ongekend stralen en lichtheid. De magie van de katharen grotten… ik voel me diep diep dankbaar dat ik dit heb ervaren.
Meer magie in je leven
Ben je ook toe aan meer magie in je leven? Aan het lef om je wensen, dromen, jouw manier van leven, in werkelijkheid om te zetten? Het is een pad, een pad naar je binnenwereld waar je alle vertrouwen vindt wat je nodig hebt. Met alle liefde wijs ik je de weg Met alle liefde help ik jou los te laten wat jou in de weg staat. Klik hier om contact met mij op te nemen.
