‘Ik heb ze al twee dagen niet gehoord… Zou het allemaal wel goed gaan…? O ja ze zouden een boottocht gaan maken. Ik heb ze al twee dagen niet gehoord… zo zachtjesaan is die boottocht toch wel voorbij?… Ik heb ze al twee dagen niet gehoord… het zou toch niet… er zou toch niet… er kán er eentje overboord zijn gekukeld… STOP!!! Stop stop stop, wat zijn dat nou voor waanzinnige gedachten!  Delete en ga wat anders doen en denken!’

Lang leve de techniek

Nou dit was even een inkijkje in mijn gedachtensoepje van afgelopen week. Mijn middelste dochter is met haar gezin een half jaar op wereldreis. We hebben vrijwel dagelijks contact en het is heerlijk om via foto’s, video’s en videobellen met ze mee te leven. Lang leve de techniek! Ze komen werkelijk op de meest magische plekken 💫 Op dit moment trekken ze door Nieuw Zeeland en hebben ze een twee nachtse cruise naar Doubtfull Sound gedaan. 

Ik wist het van te voren en tóch

Op een boot, geen wifi, geen bereik, duh. Dat wist ik van te voren, ook wanneer ze zouden gaan en tóch… toch was daar heel even die malende gedachten-soep. Een oud patroon wat met me aan de haal dreigde te gaan: malende gedachten over wat er zou kúnnen gebeuren. Hardnekkig hoor, zo’n oud patroon! Herkenbaar? 😉 Zinloze oefening natuurlijk, je alsmaar bezig houden met wat er zou kúnnen gebeuren, want er kan immers altijd van alles gebeuren. Maar heb je er invloed op? Nee. Heb je ooit al eens iets kunnen voorkomen door er in gedachten alsmaar mee bezig te zijn? Nee hè.

Vertrouwen

Gelukkig kon ik mezelf uit die malende gedachtensoep trekken. Aan wat anders denken, iets anders gaan doen en weer in het vertrouwen zakken. Vertrouwen in hen (“we gaan echt geen gekke dingen doen hoor mam”) vertrouwen in mezelf en vertrouwen in het leven. 

Klinkt eenvoudig toch?

Klinkt eenvoudig toch? Nou eerlijk gezegd is dat heel anders geweest hoor. Ik weet nog goed toen we 20 jaar geleden met onze dochters op het vliegveld in Bangkok waren, wachtend op onze terugvlucht naar Nederland na een schitterende rondreis door Thailand. Het was onze eerste intercontinentale reis met onze meisjes. En ik was ze kwijt… “We gaan even rondkijken hoor” en weg waren ze. Dat “even” duurde mij veel te lang. 

Spookbeelden

Allerlei spookbeelden drongen zich in mijn gedachten op. “Straks zijn we ze kwijt. Straks missen ze de vlucht. Wie weet welke idioot ze tegenkomen!” En dat ging zo maar door. “Maak je niet zo druk” zei mijn man, “ze zijn zo weer terug, ze lopen niet in 7 sloten tegelijk”. Jaaaaaa, jaaaaaa… Neeeee, neeeee! Zijn woorden hielpen voor geen meter. Dus wat deed Marie-José? Als een kip zonder kop over dat vliegveld zwerven op zoek naar haar (tiener)dochters. Het vloog me naar de keel, ik vond ze niet. Natuurlijk niet. Toen ik bij ons plekje terugkwam zaten ze daar lekker relaxt met hun vader te kletsen. Owwwwwwww.

Ja maar zij…

Dussss mocht jij denken: “ja maar zij” of “ja maar zij kan dat” of “ik kan dat niet” dan heb je hierbij het bewijs dat ik dat gewoon heb geleerd. Dus niks “ja maar zij…” Als ik dat heb kunnen leren, dan kan jij dat ook! Loslaten die niet helpende gedachten! En dan druk ik me nog heel voorzichtig uit met ‘niet helpende gedahten’. Je weet zelf ook wel dat je jezelf knettergek kan maken met die malende gedachten-soep in je hoofd.

Genieten!

Ondertussen is mijn dochter met haar gezin allang weer van de boot af. Ze hebben een waanzinnig mooie cruise gehad en intens genoten. Ook mijn kleinkindjes (van 4, 7 en bijna 10) vonden het geweldig! Het varen door de fjorden was werkelijk magisch. De hoge golven op de Tasman Zee vonden ze hilarisch. En ik? Ik geniet met terugwerkende kracht mee van de prachtige foto’s (de foto hierboven is er een van) en de filmpjes met mijn lieverds die genieten van al die natuurpracht. Wat is de wereld toch ongelofelijk mooi!

Wil jij ook van LIJDEN door je gedachten naar je gedachten LEIDEN?  Dan kan je mij hier vinden!