Het is 7.15 u en best fris, nachtvorst, de rijp ligt op het gras. Ik duik nog wat dieper in mijn sjaal. We verzamelen met z’n allen voor een stilte wandeling door een werkelijk prachtig gebied. Het is de tweede stilte wandeling op de vroege ochtend deze week. Toevallig 😉 loop ik deze keer voorop. Ik geniet intens van de stilte en het werkelijk magnifieke schouwspel wat zich ongehinderd voor mijn ogen voltrekt. De rode band aan de horizon die de lucht van de aarde scheidt en die elk moment van kleur, van tint verandert. Ademloos kijk ik om me heen, de maan schijnt rechts boven en de hemel is bezaaid met ontelbaar veel sterren. De lucht blijft zich in de mooiste tere tinten roze, rood, violet, oranje kleuren. Diep zucht… wat is de wereld toch mooi…
Kippenvel
Ik ben in Zuid Frankrijk, we lopen in de voetsporen van de Katharen, een gemeenschap waar ik een enorme sterke verbinding mee voel. Zij leefden hier in Occitanië in de 12e en 13e eeuw. Mijn voeten stappen als vanzelf vooruit en ondertussen draait mijn hoofd van links naar rechts en weer terug, van links naar rechts en weer terug. Als ik m’n hoofd 360 rond zou kunnen draaien, had ik het zeker gedaan. Ik kan me zo levendig voorstellen hoe het hier eeuwen geleden moet zijn geweest, voel me ontroerd en krijg er kippenvel van….
Doodse stilte
We komen uit op een soort van plateau en, alweer, ademloos staar ik naar de besneeuwde toppen van de Pyreneeën recht voor me (zie de foto) en de werkelijk prachtig gekleurde lucht links van me boven de Montagne Noir, waar elk moment de zon op kan komen. Hier kan je alleen maar heel stil zijn…. Het is ook doodstil, de enige geluiden zijn in de verte een blaffende hond, een haan die kraait en heeeeeeel in de verte wat belletjes van berggeiten. Wauw…
En daar is ze
De zon komt recht in mijn gezicht op… We gaan op de kleine matjes zitten die we hebben meegenomen en mediteren. Mediteren bij opkomende zon, op deze magische plek, hoe mooi kan je het hebben…Een zachte glimlach kleurt mijn gezicht en in mijn ogen wellen tranen van ontroering…
Zoveel liefde
Wat een verbinding voel ik met deze groep. Wat hebben we een ongelofelijk bijzondere week hier samen. We maken samen quantum sprongen in onze opleiding tot Transformatief Coach. Een prachtige, intense opleiding. Zeker deze week. Er wordt aan van alles geschud en gerammeld. Er is zoveel liefde waarmee we elkaar ondersteunen. We huilen en lachen met elkaar, we mediteren en dansen, zelfs boven op deze berg! We ondergaan een buitengewoon bijzonder ritueel (en zoals een ritueel eigen is, kan ik daar verder niets over delen) we genieten van de heerlijke lunches in de Franse zon, we oefenen al het geleerde op elkaar, er vallen kwartjes en zelfs rijksdaalders.
Maar liefst 6 vrachtwagens!
En dan zondag weer thuis. Ik had het gevoel alsof ik door 6 vrachtwagens was overreden en eerlijk gezegd: toen ik in de spiegel keek dacht ik ‘zo zie je er ook uit’. Heel mijn systeem moest zich als het ware weer ‘zetten’. Herken je dat? Als je iets heel bijzonders hebt meegemaakt, dat je dan tijd nodig hebt om weer in je dagdagelijkse omgeving ‘te landen’? Nou dat was bij mij zeker het geval. In de groepsapp verschenen de meest geweldige halleluja verhalen, hmmm waarom voel ik dat niet? Als ik dit schijf ben ik 5 dagen thuis en stilletjes aan ben ik geland. De integratie tijd, zoals dat heet, is 21 dagen. Dan voel je pas volledig wat deze week heeft gebracht. Ach, dan sta ik best snel weer op mijn pootjes 😉 enorm blij en dankbaar voor deze prachtige week.
Ahhhh!
Vandaag pakte ik mijn studie weer op en was verrast hoe makkelijk dingen nu in mijn bovenkamer blijven hangen. Ahhh! Is dát quantum learning!
Wat graafwerk
In de opleiding gaan we ervan uit dat alles al in je zit. Je moet het alleen ‘uitgraven’ als het ware. Alle puin die er in de loop van je leven overheen is gekomen, beetje per beetje weghalen en ta taaa, daar is jou pure echte zelf. Dat is natuurlijk niets nieuws onder de zon, je leest en hoort overal dat alle antwoorden in jezelf liggen. Maar dat je er zó makkelijk bij kunt, dát had ik nog niet ervaren.
Het mooiste van al
En weet je het mooie is, alles wat ik in die week op Terra Nova heb geleerd, pas ik direct in mijn praktijk toe. Zo gaat het ‘uitgraven’ van jóuw echte zelf ook een stuk sneller en makkelijker. Hoe fijn is dat!
Dus….. wat denk je ervan? Ga je nu (eindelijk) de knoop doorhakken en contact met mij opnemen?
mariejose@jouwinnerlijkekracht.nu
