Nou, er viel geen kwartje, maar wel een rijksdaalder en eigenlijk kon ze het toen nog niet geloven. Want haar ouders waren toch altijd goed voor haar geweest? Het waren harde werkers die er altijd voor gezorgd hadden dat ze niets tekort kwam. Ze, laten we haar Ann noemen, kwam uit een gewoon normaal gezin, waar geen gekke dingen gebeurde. Dat ze al heel haar leven rondliep met een onbestemd gevoel van eenzaamheid en leegte, tja, ze had geen idee waar dat vandaan kwam, maar haar jeugd was wel de allerlaatste plaats waar ze dat zou zoeken.
Brrr kippenvel!
Totdat ze op een dag een retraite bijwoonde en aan tafel een gesprek hoorde over emotionele verwaarlozing. Terwijl ze er naar luisterde doemde er in haar gedachten een groot, kaal, kil weeshuis op met kinderen die daar waren achtergelaten. Brrr ze kreeg er kippenvel van.
Wat er NIET is gebeurd
Hoe groot was Ann’s verbazing toen ze daar aan tafel hoorde dat emotionele verwaarlozing gaat om wat er NIET is gebeurd in plaats van dat het kind hele nare dingen is aangedaan. Eerst dacht Ann nog dat het niets met haar persoonlijk te maken had, zij hield van haar ouders en haar ouders van haar. Maar hoe meer ze hoorde, hoe meer er voorzichtig een belletje bij haar ging rinkelen.
Geen aandacht voor
Emotionele verwaarlozing gaat erover dat er in op het oog liefdevolle verzorgende gezinnen, waar het in materieel opzicht aan niets ontbreekt, geen aandacht is voor de emoties van het kind.
Niet aanstellen
Waar het kind niet wordt gezien in haar angst. Als ze bijvoorbeeld ‘s nachts doodsangsten uitstaat omdat ze ervan overtuigd is dat er een spook onder haar bed ligt en haar ouders wuiven dat keer op keer weg. ‘Niet zo raar doen, spoken bestaan niet’. En daar lig je dan als kind nacht in nacht uit te bibberen van angst. Huilen? ‘Je moet je niet zo aanstellen hoor’. Ziedend van woede? ‘Temper jij maar eens een beetje’. Dolenthousiast je verhalen willen vertellen? ‘Hou je grote mond nu eens een poosje en eet je bord leeg’.
Je weet niet beter
Maar ja, het is toch normaal zoals het bij jou thuis is gegaan? Als kind weet je niet beter. Daarom kan je het niet registreren dat er iets mis gaat en voel je eenzaamheid en leegte zonder te snappen waarom je dat ervaart.
Onzichtbaar, maar het is er wel degelijk
En zo onstaat er een onzichtbare, vaak onbewuste jeugdervaring die zonder dat je het weet als een donkere wolk boven je gaat hangen. Dat kan veel impact hebben op heel je volwassen leven en je relaties.
Het viel op z’n plek
Toen Ann dit zo hoorde viel er ineens ontzettend veel op z’n plek. Ze was helemaal niet gek, lastig of ondankbaar. Er was helemaal niets mis met haar. Emotionele verwaarlozing… ze herkende ineens een heleboel.
Een greep uit de gevolgen van emotionele verwaarlozing
Boosheid, schuld, schaamte
Wat er ook gebeurt, het hoeft maar een klein foutje te zijn en je richt alle gevoelens van schuld, schaamte en boosheid op jezelf. Eigenlijk mag je geen fouten maken. Door te blijven hangen in schuld, schaamte en boosheid, sta je stil in het leven. Je hebt het gevoel dat iedereen vooruit gaat, behalve jij.
Je bent best hard
Je bent best hard, maar dan vooral voor jezelf. Daar waar je voor een ander heel liefdevol en empatisch bent, mag jij niet zomaar kwetsbaar zijn. Al vriendinnen storten maar wat graag hun hart bij jou uit, jij hebt immers altijd een luisterend oor en troostende woorden. Maar zelf blijft je worstelen in plaats van met hen te delen wat er allemaal in jouw hoofd omgaat.
Hulp vragen? Ho maar
Jij knapt je zaakjes zelf wel op. Je vraagt niet om hulp, je kan het zelf wel. Jij bent onafhankelijk en dat lijkt heel positief. Maar ben je echt onafhankelijk of ben je gewoon bang om van iemand afhankelijk te zijn?
Je hebt moeite met voelen
Je blokkeert als je emotioneel wordt, of de tranen stromen als de Niagara watervallen uit je ogen. Je wilt je niet aanstellen, anderen niet tot last zijn.
Je ervaart vaak een leegte
Je ervaart vaak een leegtre, maar kan er maar niet de vinger opleggen hoe dat komt. Zo van: waar doe ik het allemaal voor. Positieve dingen, vooral t.a.v. jezelf, komen niet echt binnen. Je vindt het soms moeilijk om echt blij te zijn en te genieten.
Wat is er mis met mijn relaties?
Je relaties lopen niet zo als jij graag zou willen, maar je kan er maar niet de vinger op leggen waar dat aan ligt. Verkeerde partner? Verkeerde vriendschappen? Ben ik dan veranderd? Zijn zij dan veranderd? Je komt er niet uit.
Gevoel van imperfectie
Je weet dat er iets mis is in je leven, maar omdat je geen idee hebt wat, kom je tot de conclusie dat je het zelf bent. ‘Het ligt aan mij’, ‘ik ben anders dan anderen’, ‘er is iets mis met mij’.
Poeh!
Als je bovenstaand rijtje ziet, denk je misschien: ‘poeh! Dan heb je wel heel wat om aan te werken als je emotioneel verwaarloosd bent’. Nou dat valt op zich best mee. Je kan natuurlijk een workshop ‘de kracht van positief denken’ volgen, vervolgens een ‘hoe krijg ik betere relaties cursus’, dan nog een ‘ik hoef niet perfect te zijn cursus’ Op zich is daar niets mis mee, alleen probeer je dan ‘aan de buitenkant’ te repareren wat aan de binnenkant niet goed loopt. Doekjes voor het bloeden, die echt wel even helpen, maar uiteindelijk de wond niet dichten.
Duurzaam aan jezelf werken
Je kan ook direct diep naar binnen gaan en zo van binnenuit het helingsproces op gang brengen. Dát is duurzaam aan jezelf werken. Daarmee heel je de wond in plaats van er doekjes op te leggen. En dat is hoe ik werk.
Ting!
Ting! Want een inzicht is altijd prachtig. Maar het is nog veel mooier als je ook met je inzichten aan de slag gaat. Daarmee kom je écht verder.
Wat raakte jou in dit blog?
Als jij je hier enigzins in herkent, in welke van de gevolgen herken jij jezelf het meest? Fijn als je dat met mij wilt delen! : mariejose@jouwinnerlijkekracht.nu
