Weet je nog? 

Je rende hele dagen enthousiast rond in plaats van ‘normaal’ te lopen. Elke dag, elk moment zelfs, was weer een nieuw avontuur. Je vloog door de woonkamer en kwam steeds iets bijzonders of iets leuks tegen. Je was gefascineerd door de simpelste dingen, een autootje, een pop, een sleutel, een kruimel, of ineens zag je ver onder de kast een blokje. Je snelde om hulp want je kon er zelf niet bij. 

Je was altijd blij 

En als dat eens eventjes niet zo was knalde je je boosheid er zonder nadenken uit en was het ook net zo snel weer verdwenen. Met je verdriet precies hetzelfde: intens verdriet en het volgende moment weer heerlijk blij en enthousiast. Moeiteloos leerde je een taal. Je zei elk woord misschien wel 100.000x verkeerd, maar dat deed totaal geen afbreuk aan je zelfvertrouwen, integendeel je bleef het net zo enthousiast steeds weer opnieuw proberen totdat je zelf vond dat het goed was.

Herken je dit of niet? 

Nou zo was je in ieder geval toen je een jaar of 2 was. En als je mij niet gelooft kijk dan maar eens goed naar de kindjes van die leeftijd om je heen, bijvoorbeeld in de speeltuin of op het strand. 

En mag het nog?

Geraakt zijn door de meeste eenvoudige dingen, voel je dat nog? Zonder nadenken om hulp vragen, mag je dat nog van jezelf? Vol vertrouwen iets nieuws leren, doe je dat nog? 

Toen je zo klein was was je gewend aan grenzeloos (zelf)vertrouwen, enthousiasme, onvoorwaardelijke liefde. Dat was je ‘emotionele thuis’.

Hoe is dat nu? Frustratie? Je altijd zorgen maken?

Een mens raakt aan situaties gewend. De pijn in je relatie bijvoorbeeld of je gebrek aan zelfvertrouwen. Zo heb ik jarenlang met gebrek aan zelfvertrouwen en een zeer laag gevoel van eigenwaarde geleefd. Het kwam niet eens in me op dat ik dat zou kunnen veranderen. Je ‘emotionele thuis’ is namelijk ontzettend sterk.

Het is zo vertrouwd

Je overlevingsbrein stuurt je steeds weer terug in situaties en gevoelens die vertrouwd zijn, ook al zijn ze niet goed voor je. Dat gaat onbewust. Onbewust heb je voor jezelf een maat gesteld. Vergelijk het maar met een thermostaat. Die staat bij jou bijvoorbeeld op 16 afgesteld. Bij die temperatuur voel je je comfortabel, omdat je eraan gewend bent. Stel dat het nu ineens 22 graden wordt. Ho wacht even, dat voelt niet fijn! Daar ben je niet aan gewend, daar kan je niet aan gewend raken. Het klamme zweet breekt je bij wijze van spreken uit en je doet alles om het weer te laten afkoelen om weer op die 16 graden uit te laten komen.

Stel dat je het toch steeds beter doet en je voelt je steeds beter, je durft steeds meer, gaat je steeds meer uitspreken, komt steeds meer voor jezelf op. Je ‘temperatuur’ stijgt en stijgt… – maar hoppa, voordat je het weet saboteer je jezelf onbewust zodat je toch weer op die 16 graden uitkomt. Het comfortabele punt, je comfortzone. En je valt weer terug in je oude patronen.

Wat is er nodig om je gewenste verandering wel te krijgen?

Verleg je standaard, neem het besluit dat je wel degelijk vol zelfvertrouwen mag zijn en een gezond gevoel van eigenwaarde mag hebben. Dat die thermostaat voor jou op 22 mag staan.

Dat gaat niet vanzelf

Stel eens vast wat je ‘emotionele thuis’ nu op dit moment is. Hoe hoog jouw thermostaat staat afgesteld. Dat kan zo:

Pak een vel papier, trek in het midden een lijn.
Schrijf eens een week lang al je gevoelens op. Links van de lijn alle gevoelens die je kracht geven. Bijvoorbeeld vertrouwen, energiek, dankbaarheid, liefde, vertedering, er tegenaan willen gaan, tevredenheid, gelukkig voelen…

Rechts van de lijn schrijf je alle gevoelens die je ondermijnen: geen energie, het lukt toch nooit, ik maak er een potje van, irritatie, boosheid, je niet gezien voelen …

Omcirkel na een week je sterkste positieve emoties en je sterkste negatieve emoties.

Wat er op dat vel staat, de emoties die je het meest en sterkst gevoeld hebt, dat is jouw emotionele thuis. Jouw vertrouwde temperatuur.

Negatieve emoties halen altijd je positieve emoties naar beneden!

Er is slechts plaats in je lijf voor 1 emotie tegelijk. Boosheid of welke andere emotie dan ook komt natuurlijk gewoon oppoppen, maar…… als je het langer dan 10 seconden laat duren is het een keuze. Je kan kiezen om erin te blijven hangen of eruit te stappen.
Hoe doe je dat? Heel eenvoudig door aan iets moois, liefs, vertederends te denken. Haal het gewoon uit je herinnering naar boven. Dan KAN je echt niet boos meer zijn.

Hoe verander je in de persoon die je wilt zijn?
Kies waar je emotioneel wilt wonen

Hoe zou het zijn om weer terug te gaan naar de eerste alinea? Niet alleen van dit blog maar van jouw leven! Grenzeloos enthousiast en zelfvertrouwen, geen stemmetjes in je hoofd ‘kan ik dit wel’, maar gewoon doen. Niet ‘wat zullen ze wel niet van mij denken’ maar gewoon doen! Geen stemmetjes: ‘nu klink ik vast heel raar’ maar gewoon doen!

Met alle liefde help ik je op weg en geef ik je alle praktische handvatten die je nodig hebt in mijn LIVE workshop Gewoon Loslaten. Klik hier om je aan te melden voor de eerstvolgende keer dat ik deze workshop weer geef.

Waar wil jij emotioneel wonen? Wil je dat hieronder met mij delen?