Waarom doe je dat nou!?

8 oktober 2021, het is iets van 12 graden. Het is wat nevelig, wat maakt dat de open plek met het meertje, midden in het bos, er sprookjesachtig uitziet. Met als enige bescherming een pareo om me heen, mijn lievelings met de grote blauwe vlinder erop, loop ik samen met mijn mededeelnemers achter de watergietster aan. We vormen een cirkel rond het grote vuur waarin stenen worden opgewarmd tot ze roodgloeiend zijn. 

Ik ga door de knieën

Op mijn knieën kruip ik de hut in, dat is traditie, dat is voor de veiligheid en dat kan ook bijna niet anders want de hut is slechts een meter hoog. Dit wordt mijn 8e zweethut. Evengoed is het is toch altijd weer een beetje spannend, ook al ben ik nu wat meer vertrouwd met de rituelen. Wat niet wegneemt dat het voor mij nog altijd niet één van comfortabelste plekken op de wereld is. Integendeel…

Wat is het eigenlijk?

Wat is een zweethut eigenlijk? Het is een oeroud ritueel wat stamt van de native people. De zweethut: stel je een soort iglo voor, alleen is deze niet gemaakt van sneeuw maar van gebogen wilgentakken. Daar overheen zijn dikke wollen dekens gelegd. Midden in de hut is een put gegraven, daarom heen nemen alle deelnemers plaats. Met een riek worden de hete stenen buiten uit het vuur gehaald, naar binnen geschoven en in die put gelegd. Deze keer waren het 70 stenen. Op die stenen worden gedroogde kruiden, zoals lavendel en salie, gestrooid. Ze knisperen op de hete stenen en verspreiden een heerlijke geur. Het voelt als een eer dat ik vandaag de kruiden op de stenen mag strooien. 

Zo zwart als de nacht

Als alle stenen binnen zijn wordt er als laatste een houten emmer water met een grote houten lepel naar binnen geschoven. De dekendeur van zweethut gaat dicht en dan is het binnen zo zwart als de nacht. Je ziet letterlijk geen hand voor ogen. 

Samen delen samen helen

De watergietster giet met de grote houten lepel water op de stenen, de stenen sissen en de hitte verspreid zich door de hut. Meer water, meer hitte. Totdat je het gevoel krijgt dat je verbrandt (wat niet kan, dat is me de allereerste keer nadrukkelijk verzekerd). Ik zei al, de zweethut is voor mij nu niet bepaald de comfortabelste plek van de wereld. Integendeel, écht integendeel. De hitte is intens en slaat op je lijf. De reactie van je lijf kan je niet eens met transpireren vergelijken, want je bent gewoon van het een op het andere moment door en door nat. We zingen, oude liederen in een oeroude taal, dat helpt en we delen wat gezegd wil worden. 

Hoe haal ik het toch in mijn hoofd?

Als het dan echt niet comfortabel voor mij is, waarom heb ik dan voor een programma voor persoonlijke ontwikkeling gekozen waar die zweethut elke maand in terugkomt? Omdat, zolang ik in mijn comfortabele leventje blijf, ik niet echt groei, niet echt tot diepe inzichten kom. Maar in die intense hitte, waar je je achter niets of niemand, zelfs niet achter je eigen gedachten kunt verschuilen, daar leer je jezelf pas ten diepste kennen. Remember who you truly are.

Je hoeft niet hoor

Dit is niet per se een pleidooi om jou ook in de zweethut te krijgen. Wél om ook af en toe eens iets te doen wat ver buiten je comfort zone ligt. Zoals ik al zei ligt daar je groei. Er zijn twee ‘human needs’, dat wat we als mens nodig hebben, waarin je grootste geluksgevoel ligt: groeien als mens en bijdragen aan de maatschappij.

Vier betekenissen

De hut kent opgietingen voor alle vier de windrichtingen, met elk hun eigen betekenis:

het oosten staat voor een nieuw begin. De zon komt op in het oosten, daar waar de dag begint. Elke dag is een nieuw moment om iets te beginnen, iets te stoppen, dingen anders te zien. Elk moment kan je de kracht van het oosten ervaren om te beginnen, te stoppen, dingen anders te zien.

De kracht van het zuiden. De zon op haar hoogste stand, alles leeft en groeit en bloeit. De levensenergie. Ook jij en ik bevatten volop levensenergie, ook al ervaar je dat misschien niet altijd. Denk dan aan de zon die achter de wolken ‘verdwenen is’. We zien en voelen haar niet, maar ze is er wel degelijk. Ze is niet verdwenen, net zo min als dat jouw levenskracht verdwenen is. Mooi om je dat te herinneren als je jouw levenskracht even niet voelt. 

De kracht van het westen, de kracht van zijn met wat er is. Daar waar het stormt en de bliksem en donder vandaan komt. Liefst gaan we dat uit de weg, maar hier is juist zoveel te leren. De natives zoeken dit om die reden juist op. ‘In the cave you fear to enter, lies the treasure you seek’ Er komen nu eenmaal dingen op je pad waar niet op zit te wachten. Maar als je het aan kunt kijken, als het er mag zijn, zou je er zomaar iets van kunnen leren.

De kracht van het noorden: ruimte om stil te zijn bij wat er komt. Stil zijn met en in jezelf. Dan kan er zomaar een woord of een beeld in je opkomen dat je richting geeft. Het noorden is ook de kracht van niet meer nemen dan je nodig hebt en de kracht van meer geven dan je hebt ontvangen.

Hoe vertaal je dit?

De vier windrichtingen kan je ook mooi vertalen naar je eigen leven. Net zoals de zon en de maan hun cirkels blijven draaien, blijven wij ook als mens in ons leven circulair door de vier de windrichtingen gaan. Dat weten kan je helpen, als je in het westen zit, waar het stormt en dondert. Of als je het gevoel hebt dat je levenskracht is verdwenen. Lees bovenstaand stukje nog eens over de windrichtingen: het gaat altijd weer voorbij, er zijn altijd weer lessen uit te halen, er is altijd weer een rustpunt. Niet alleen in de zweethut, zeker ook in ons leven. Je hoeft alleen maar eens achterom in je leven te kijken om te weten dat het ook echt zo is.