Liesanne is trots, dat mag ik met jou delen en dat doe ik heel graag. Omdat ik ook trots ben en omdat er een dikke kans is dat jij je in haar verhaal herkent. Dat jij nu voelt hoe zij zich voelde. Lees ook onder Liesanne’s verhaal nog even door. Dan vertel ik hoe het werkt dat jij nog niet bent waar zij is, maar waar jij net zo goed als zij kunt komen.
 

Liesanne:

“Toen ik aan het traject begon, was ik er onzeker over of je me wel kon helpen. Ik had me er al bij neergelegd dat ik me altijd gekwetst zou voelen in bepaalde situaties, dat ik altijd heel hard zou schreeuwen als ik gehoord wilde worden. En luisteren…..nou dat kon ik niet zo goed. Jammer voor iedereen om me heen, maar zo ben ik nu eenmaal.
 
Wat mij vooral parten speelde was het gevoel: ‘waarom moet ik veranderen? Laat die ander zich maar aanpassen”. Al in de eerste sessie hebben we het over communicatie gehad en dat was erg verhelderend. Als ik wil dat er iets verandert, dan zal ik dat toch zelf moeten doen. Als ik moet samenvatten wat het belangrijkste is dat ik wilde leren, dan denk ik (terugkijkend op het hele traject) dat ik graag wilde leren om me stevig te voelen in mijn emoties naar anderen en naar mezelf.
 
Mijn grootste inzicht is dat je wel degelijk kunt veranderen in een stevig persoon. De oefeningen die we hebben gedaan, brachten zoveel inzichten overde persoon die ik ben en wil zijn. Er zijn zoveel kwartjes gevallen. Aan iedereen zou ik willen zeggen: volg dit coachingstraject! Gewoon doen! Ook als je geen ‘issues’ denkt te hebben, is het zelfinzicht zo heerlijk dat je als fijner persoon het traject afsluit. Dan ben je stevig genoeg om zonder coach verder te gaan, want je krijgt zoveel tools om je te (blijven) ontwikkelen naar de persoon die je eigenlijk al bent. Super bedankt voor alles! Uiteraard mag je deze testimonial plaatsen, zeker met gebruik van mijn naam, want ik ben er trots op dat ik dit gedaan heb. xxx Liesanne”.
 

Durf jij te dromen?

Liesanne heeft het coachingstraject Het Roer Om bij mij gevolgd. Een traject van 3 maanden, dat jou helpt je te ontwikkelen tot de persoon die je zo graag wilt zijn. Tot de persoon waarvan je diep in jezelf weet dat je die bent. Maar je durft er amper van te dromen, laat staan uitspreken.

Hoera!

We volgen allemaal oude vaste patronen die zijn ontstaan in onze kindertijd. Allemaal onbewust. Ze helpen ons overeind te blijven in het gezin waarin we zijn geboren. Pakweg de eerste 2 jaar van je leven mag je zo ongeveer alles en krijg je voor alles ‘applaus’. Je mag huilen, hoera! Je longetjes werken goed. Je mag boeren, hoera! Dan kan je je melk goed verteren. Je mag in je broek poepen, hoera! Je darmen werken goed. Je mag met je eten kliederen, hoera! Je kan al zelf je lepeltje vasthouden.

O… doen we dat zo…

Gaandeweg wordt het anders:
‘Je hoeft niet zomaar om alles te huilen. Wees nou maar stil’. ‘Boeren is onfatsoenlijk’. ‘Het wordt de hoogste tijd om op het potje te gaan’. ‘Eet nu eens fatsoenlijk’. ‘Je hoeft niet altijd je zin te krijgen’. Je leert al heel snel wat papa en mama heel graag van jou willen. Wat je moet doen om hun liefde te krijgen. Want bij een boze papa of mama voel je je onveilig. Net zoals op school bij een boze juf. Dus blijf je braaf op je stoeltje zitten, ook al ren je veel liever door de klas. Blijf je braaf je werkje doen, ook al zou je veel liever op onderzoek uit gaan in alle hoeken van de klas. Ben je stil, ook al zou je veel liever tegen je vriendinnetje naast je vertellen wat je allemaal hebt beleefd.

Zo gaat het

We ontwikkelen ons allemaal van een onbevangen kind, tot iemand die zich aanpast naar de wetten en regels van thuis, van school, van je vriendengroep. Want al lijkt het dat je je als puber vrij vecht, het tegendeel is waar. Dan pas je je weer aan bij de vriendengroep waar je bij wilt horen. Je bent blij met de baan die je ‘krijgt’. Je rolt in een relatie waar je je ongemerkt ook weer in aanpast, je wilt hem/haar immers niet verliezen.

Voordat je het weet heeft je leven zich ontvouwd tot de dag van vandaag

Maar is dit werkelijk het leven dat jij graag wilt leven? Is dit een volmondig ja? Hoera! Dan heb je gaandeweg op je levensweg je eigen normen en waarden ontdekt. Heel vaak is het een ‘euuuh … nee’. Je zou je best wat meer willen durven uitspreken. Je zou best eens wat meer tijd voor jezelf willen. Je zou best ook wel eens jezelf voorop willen zetten, als je dat zou durven tenminste. Je zou best van het gepieker over wat is geweest af willen.

Is dat allemaal levensbedreigend?

Nee hoor, je gaat er niet direct dood van. Heeft het invloed op de kwaliteit van jouw leven? Zeker te weten wel!

Waarom moet ik veranderen? Laat die ander zich maar aanpassen

Yep, dat is ook een manier van leven. Dat was Liesanne’s gedachte ook, voordat ze haar traject begon. Alleen jammer dat je dan het roer van je leven uit handen geeft. Ga je zitten wachten tot ‘die ander’ zich aan jou aanpast? Moeten er steeds confrontaties en botsingen in je leven zijn? Wat als die ander zich niet aanpast? (hele grote kans dat dat niet gebeurt – dat weet je zelf uit ervaring ook wel).

Dat wil overigens niet zeggen dat jij je moet aanpassen. Het kan namelijk anders. Met een paar hele eenvoudige tools laat je al je relaties direct veel soepeler verlopen. Zonder dat jij of die ander zich moet aanpassen.

‘Zo ben ik nou eenmaal’

Dat is de grootste dooddoener die je maar kunt verzinnen. Je bent niet ‘zo’. Je bent zo g e w o r d e n. En dat betekent dat je ook iets anders, iemand anders kunt worden, zoals Liesanne zo mooi schrijft. Jij kiest.

Wat doet dit blog met je? Wil je dat hieronder met me delen?