Een matje, een dekentje, anderhalve liter water, daar doe ik het mee op een willekeurige zondag in mei. Om 10 uur installeer ik me in een bos, een denkbeeldige cirkel van 2 m rondom mij is deze dag tot 18.00 uur mijn domein. Geen horloge, geen telefoon, geen pen en papier, geen eten. Ik ben op Nature Quest.
De zee! 😃
Ik hou enorm van het strand, van de zee, de zeelucht opsnuiven, de ruimte, de vergezichten, de mooie luchten, het rustgevende ruisen van de golven, met mijn blote voeten in het zand, mijn gedachten laten dwalen, inspiratie opdoen. 100 x liever verkies ik de zee en het strand boven bossen en oerwouden, hoe mooi die ook mogen zijn. Ik hou niet van alles wat er in een bos rondkruipt aan kleine beestjes. Dan liever een olifant, die zie je tenminste aankomen 😉
Wat zonnestralen
Op deze zondag zie ik niets dan bomen rondom me. We zijn gewaarschuwd om ons goed tegen teken te beschermen, dus heb ik mijn sokken hoog opgetrokken, heel charmant over mijn broek heen. Lichte broek, dan zie ik ze extra goed. Niks geen blote voeten vandaag. Niks geen vergezichten, maar overal bomen, varens en struiken. Tussendoor de boomtoppen zie ik de lucht een beetje en er komen af en toe wat zonnestralen door. Ik word er overigens gedurende de dag wel handig in om die op te vangen 😉
Zee(uws)meisje in het bos om te ervaren ‘wat blijft er van je over als je niets meer hebt?’
Rust
Aangezien ik 8 uur op deze paar meter verblijf, installeer ik me comfortabel op mijn matje en ga lekker liggen. Het waren drukke weken en dit is een mooie manier om bij te tanken, toch? Ik val in slaap. Word weer wakker, stel vast dat het heerlijk ruikt in dit bos, ik mediteer, neem een slokje water, ik kijk es goed om me heen, ik hoor dennenappels vallen (en verbaas me er eind van de dag over dat er niet één op mijn hoofd is gevallen 😉), ik hoor de wind door de toppen van de naaldbomen ruisen. Goh dat lijkt wel een beetje op het zachte ruisen van de golven.
Is het al tijd?
Nou en dan ben ik er wel klaar mee. Voor mijn gevoel zit ik hier al een hele tijd, ze zullen zo wel roepen dat het 18.00 uur is (ik doe deze oefening met een groep, we zitten allemaal verspreid in dit bos) Maar nee hoor, ik hoor nog geen enkele stem, we worden nog lang niet geroepen.
Ik ben er klaar mee
Nog een dutje, nog een meditatie op de intentie die ik heb meegenomen. Mijn maag rammelt, maar dat gaan vanzelf weer over. Nog een slokje water. Ik word ongeduldig, pfffff, wanneer is het nou es 18.00 uur? Dan besef ik dat ik naar de zon kan kijken om te zien hoe laat het ongeveer is. Wat?! Ik zit hier hooguit nog maar 2 uur! Nog 6 te gaan… Pas als de zon helemaal achter mij staat is het tijd om op te stappen!
Ik ben vrij
Ik bedenk dat ik een vrij mens ben en ook gewoon mijn boeltje kan oppakken en naar mijn auto lopen. Einde oefening, doei!
Doorzetten
Maar nee, ik ben hieraan begonnen en ik maak het af. Deze dag is onderdeel van het 365 jaarprogramma waar ik dit jaar aan meedoe en ik heb me vanaf dag 1 voorgenomen dat ik ‘all-in’ ga. D.w.z. dat ik overal aan mee doe en naderhand wel zal zien hoe dat uitpakt, wat het me brengt. Bovendien, wat is een dag in het bos vergeleken met languit tussen de ijsklontjes op 19 januari terwijl de mussen van het dak vroren en iedereen met dikke jas, sjaal en handschoenen rondliep?! Dus ik blijf zitten.
Stil
Dat levert me een interessant kijkje in mezelf op. Mooie inzichten. Want als je alles al een keer of wat hebt gedaan (geslapen, rondjes gelopen, slokje water drinken, mediteren, patronen met denneappels maken, de heerlijke geur van een jong sparrescheutje opsnuiven, dan volgt de overgave en valt je bovenkamer stil.
Anders
Als je bereid bent anders te kijken, in jezelf te kijken, op een andere plek op een andere manier, krijg je antwoorden en de mooiste inzichten. Dat is ook wat ik zie gebeuren met de mooie vrouwen die ik in mijn praktijk mag coachen.
Zo boos
Van de week zat een van hen tegenover me. Ze schrok ervan dat ze zo ontzettend boos was. Boos was dan nog mild uitgedrukt. Ze was woedend, op haar omgeving, op haar ex, op de hele situatie en bovenal op zichzelf. “Waar ben ik mezelf in hemelsnaam kwijtgeraakt?” “Waarom heb ik dit niet zien aankomen?”
Weggecijferd
Ze heeft een leven van zorgzaamheid geleefd, ze stond altijd klaar voor haar omgeving, iedereen die haar dierbaar was ging altijd voor, ze had zichzelf volledig weggecijferd. Dat kostte haar haar zelfvertrouwen, gevoel van eigenwaarde en haar geluk. Ze was van een vrolijke jonge vrouw veranderd in een iemand die hele dagen loopt te piekeren en te malen.
Geen antwoorden
Ze is heel haar leven gewend om de antwoorden in haar hoofd te zoeken, logisch dat ze dat nu ook doet. Maar de antwoorden op “waar ben ik mezelf kwijtgeraakt” vind je niet in je hoofd. Op dergelijke vragen heeft je verstand geen antwoord. Dat laat je alleen maar malen langs al de nare dingen die zijn voorgevallen.
Kijken
Dus pakken we het anders aan: Systemisch werk* dat haar op een andere manier antwoorden aan zichzelf laat geven. Ze kijkt hiermee vanuit een andere plek op een totaal andere manier naar zichzelf. En de antwoorden die ze zichzelf geeft rollen er moeiteloos uit. Stomverbaasd ziet ze zichzelf bezig. Vol verbazing over de antwoorden die ze zichzelf geeft. Antwoorden waarvan ze weet dat ze kloppen.
Ruimte geven
Ze krijgt hiermee inzichten en antwoorden waar ze wél mee verder kan. We doen oefeningen om de boosheid ruimte te geven, om haar verdriet ruimte te geven. Onder boosheid ligt altijd verdriet. En dat verdriet kent vele lagen.
Opgelucht
Als je in jezelf durft te kijken, krijg je antwoorden, kan je ver-werken en opgelucht verder met je leven.
Nog even terug naar het bos
En de afloop van mijn boservaring? Geen teek gezien. Ik kreeg alleen bezoek van 2 grote mieren, een worm, een hommel en een dikke vlieg. Ik voelde me veilig en op mijn gemak. Ik heb weer ervaren dat de ultieme antwoorden in de ultieme rust naar boven komen. Wat ben ik blij dat ik deze Nature Quest heb gedaan. O, en ja, ik geef nog altijd de voorkeur aan de zee boven het bos 🤗
Kan jij wel wat heldere inzichten gebruiken? Maak dan nu een afspraak voor jouw ‘Nu is het Mijn tijd sessie’ Die is gratis.
*Systemisch werk is een manier om inzicht te krijgen in jouw eigen plek in een systeem, welk systeem dan ook en je verhouding met de anderen in dat systeem. Het leert je waar belemmeringen zitten en waarom je steeds opnieuw vervalt in bepaald gedrag dat je belemmert in je ontwikkeling en groei.
